龙神蟠泥沙,宅此岩之阻。游人勿轻触,历历听秋雨。
泉清孤月现,夜久空山寒。不用取烹茗,自然涤尘烦。
修竹夹清池,一亭山之西。长生人已去,谁能汩其泥。
道人出白云,空岩为谁碧。独往谁得知?时有鹤一只。
谷口阴风来,山头暮云举。但见飞电光,山人贺春雨。
何年南极星,堕地化为石。至今明月夜,清辉倚天碧。
飞泉何许来,明月此夜满。登高立秋风,妙趣无人款。
龙柱雕犀锦面妆,春风一抹綵丝长。新声不用黄金拨,玉指萧萧弄晚凉。
紫檀别殿锁春光,铃索声閒白日长。不似开元教坊曲,太真微醉拨龙香。
一入深宫岁月长,承恩曾得侍昭阳。檀槽按出新翻曲,五色云中落凤凰。