看花曾近五云边,梦绕金门四十年。宝锷秋横湘浦月,高牙夜肃汉江烟。
重瞻祥李光先泽,转忆甘棠竞后妍。白首狂歌天有二,可胜怀古思悠然。
肃气吹残上苑花,一封征调出官家。敷天有泪伤民瘼,烟景无人玩物华。
累岁秋风鸣甲马,几时妖雨化虫沙。愿教再睹昆崙捷,五夜军筵寂不哗。
眼底千艘逐浪花,离篷相率叹无家。登坛宿将思王剪,吊古名文忆李华。
兵到八公疑草木,糈行千里掷泥沙。羁栖赖有中黄檄,细柳深营自禁哗。
相传幽讨暗春花,百里行无三两家。新道直穷房绝徼,故宫遥过楚章华。
野猿触客争升水,山鬼逢人欲射沙。寂寂征魂无耐可,更深惟有杜鹃哗。
离楚声声送落花,也同闻敌志忘家。官催一鼓乘朝气,农惜三时误岁华。
夜旦有人歌白石,天昏竟日走黄沙。鳞鸿几度传家报,肠断妻孥伏枕哗。
冉冉奔驹度隙光,静中阅尽几炎凉。闲收芳草春前碧,细拾残荷雨后香。
何用偷桃称曼倩,不须砍桂话吴刚。忘情便识尊生指,无复牢骚减徜徉。
梧垣丰采夙推尊,厚泽垂芳拟大门。孤愤未销风雨夜,旷怀时寄水烟村。
庭前特立东山树,座上频开北海樽。更喜鸿章温世谊,远寻幽石破云根。
龙门从昔种芝田,家学源深奕世传。月榭芳兰新绕砌,天都谏草旧遗篇。
行觇听鹿鸣江浦,又送飞鸿过楚天。此夜赓吟偏逸致,墨华吹动綵衣跹。
百感惊来忧绪多,蓬门长拥翟公罗。颠毛日送秋风老,野唱时闻春梦婆。
何事锦鳞冲浪至,忽传佳句载云过。看君不浅挥毫兴,紫电英英遍大阿。
词苑翩翩拟斲轮,弓裘真羡窦家椿。遥瞻彩笔千花动,似对琼峰百尺峋。
献赋可知青眼在,论交应慨白头新。几时一棹临修水,莫怅天涯参与辰。