尺寸能含百丈姿,巉岩犹喜托根奇。堪知细叶迎风夜,不减孤涛绝顶时。
方盘如沼立苍宫,短劲凌霜阅岁寒。自是武侯祠畔种,半株子尺可同看。
霭霭云梢拂翠屏,笙簧日向此君听。石家枉□珊瑚胜,不及苍莨一尺青。
谁将传舍等家谋,壮矣新裁世罕俦。阶下日勤千甓动,杖头无用百钱留。
未烦公帑支群力,更喜卑僚树远猷。大地只今须拮据,庙谟还拟借君筹。
盈城箫鼓竞时新,独对残膏几怆神。万顷烟涛惊伏枕,六朝风雪剩逋身。
含饴弄稚他何事,绕膝呼名记未真。漏尽酒酣天欲曙,又称七十二年人。
荒原携酒散春愁,细逐烟岚步首丘。万事至今同逝水,百年何计问藏舟。
陶潜自挽成孤况,□圣生茔寄卧游。只笑普天俱覆鹿,虚从大地指眠牛。
乍传飞鹤下晴川,幽梦追寻竹马年。彩舄高回江渚月,仙舟遥带郁林烟。
户瞻莱柏阴犹盛,手种潘桃花正妍。安得九天怀七泽,于旄重映隽州悬。
仙舟初下洞庭滨,恰际瑶盘弄玉麟。五十钟祥呈晚秀,三千行路应佳辰。
黄金斗大先摩肘,紫电霜明蚤拭茵。他日峥嵘须记取,悬弧我作座中宾。
意绪年来总不如,萧条谁拟段家闾。松间冷笑苍云变,花下閒吟化日舒。
谩惜一生濒九死,聊随万卷守三馀。相看独有梧桐月,夜夜流光到绮疏。
痛饮狂吟恣所如,醉醒何苦问三闾。诗中甲子怀元亮,策里天人忆仲舒。
关塞悲笳犹未静,江湖竭泽巳无馀。伤心尽有乘轩使,可许颠连一上疏。