涛翻浪溢。调停得、似糖似蜜。试一饮、风生两腋。更烦襟顿失。
雾縠衫儿袖窄。出纤纤、自传坐客。觑得他、烘地面赤。怎得来痛惜。
荷花香。竹风凉。万动声沈更点长。荧荧月半床。好思量。恶凄惶。独立西厢花拂墙。如今空断肠。
森木蝉初噪,淡烟梅半黄。睡起傍檐隙,墙梢挂斜阳。鱼跃浮萍破处,碎影颠倒垂杨。晚庭谁与追凉。清风散荷香。望极霞散绮,坐待月侵廊。调冰荐饮,全胜河朔飞觞。渐参横斗转,怀人未寝,别来偏觉今夜长。
麦陇黄轻,桑畴绿暗,野桥新碧泱泱。怕春归去,莺语燕飞忙。风定闲花自落,穿幽径、拾蕊寻香。曾来处,孤云翠壁,依旧挂斜阳。客愁,知几许,唯思径醉,谁与持觞。料文君衣带,为我偷长。苦忆新晴昼永,闲相伴、刺绣明窗。何时得,西风夜雨枕簟共新凉。
牛郎织女,因缘不断,结下生生世世。人言恩爱久长难,又不道、如今几岁。眼穿肠断,一年今夜,且做不期而会。三杯酒罢闭云房,管上得、床儿仝睡。
移商换羽。花底流莺语。唱彻秦娥君且住。肠断能消几许。劝觥斜注微波。真情著在谁那。只怕如今归去,酒醒无奈愁何。
秋晚霜初肃,江寒雾未收。西风吹老白苹洲。长笛一声、谁在水边楼。带绿枨新破,真醇酒旋_。簪花莫怪老人羞。直是黄花、羞上老人头。
晓鉴燕脂拂紫绵。未忄欠梳掠髻云偏。日高人静,沈水袅残烟。
春老菖蒲花未著,路长鱼雁信难传。无端风絮,飞到绣床边。
平日悲秋今已老。细看秋光自好。风紧寒生早。漫将短发还吹帽。
寂寞东篱人不到。只有渊明醉倒。一笑留残照。世间万事蝇头小。
归。随分家山有蕨薇。陶元亮,千载是吾师。