网小须频撒,舟轻宜慢摇。水深行近岸,鱼上晚乘潮。
陋巷无馀地,破庐常见天。往来浑不觉,老去欲忘年。
世味閒中豁,冥怀澹处便。浮云门境外,诗酒只陶然。
一自同官后,于今又几年。相逢真偶尔,分手各依然。
旧事凭谁问,新诗觅雁传。天涯不可极,烟雨过前川。
桃林花落胭脂香,宣城酒熟珍珠光。岘山汉水时来往,欢意不及常林长。
晨鸡唱歇啼莺晓,锦荐牙床春睡好。天寒日暮未还家,梦中犹怯荆蛮道。
维南有崇山,盘亘自终古。高当翼轸间,广与衡岳旅。
中有千岁梅,生长元得所。英华彻寰区,贞素贯寒暑。
开花玉香丛,结子金色颗。德馨椒桂俦,滋味鼎鼐主。
繁葩尽芬馥,再实愈清楚。荣封异秦松,拔萃超庾土。
上与山同跻,下与地常处。蟠桃与庄椿,千岁可能数。
焉知世奇树,亿祀老玄圃。卓哉同春翁,怡怡并遐祜。
溪山景物曙苍苍,溪上行人路渺茫。极浦人家依岛屿,上方楼阁蔽岩墙。
鸟边云影孤峰小,山外泉声万壑长。安得閒身随钓艇,时时来扣远公房。
丘仲深,伍公矩,元是长安看花侣。三百人中十数人,当时知己聊如许。
仲深南海旧文英,千仞冈头丹凤鸣。五经腹笥刘原父,三峡词源苏长卿。
可与言人百无二,磨钝剸烦公矩事。清商却对痼聋弹,利器翻从顽石试。
蹇予同醉杏园春,东抹西涂白发新。十年谏苑阳城晚,半载滁州永叔贫。
国子先生六堂表,冠佩还家塞翁好。青史名悭素业孤,进退无凭独吾老。
尺有所短寸有长,舍用未必精邪良。士无贤愚无所遇,荣枯得失当相忘。
江东云,渭北树,仲深不来公矩去。西风晚急茂林空,望断斜阳旧游处。
路僻轮蹄少,溪深草树齐。春风不解意,花落乳呜啼。
晴山隔岸绕江流,沈绿浮青浸未收。谷口烟萝黄鸟树,水中莎草白鸥洲。
林空宜有幽居客,川广堪容待渡舟。南去北来人扰扰,不知何处可攀游。
自献籯金报治平,不因干禄为时名。邑分十室有忠信,义出千人是俊英。
宅里旌添华屋润,冠裳荣称素衣清。东南多少轻肥者,满执牙筹过一生。