大姑山接小姑娇,玉树江枫翠黛摇。野史虚添双烈传,仙灵真锁万宗朝。
妆前日月乾坤远,海上蓬瀛意念消。寄语秦楼云外客,漫劳此地忆吹箫。
鲟鳇三月动云雷,午夜狂风海上来。雪涌寒涛天月暝,波侵危缆客愁哀。
汪洋谁抱澄清志,沦落深惭舟楫材。明发渐看红日近,浮云飞尽彩云开。
昭烈祠中忆汉庭,云移鹿走泪零零。生怜炎祚分三鼎,死恨曹瞒漏五刑。
风急尚闻龙战野,月明还睹马摇铃。漫将成败英雄论,千古君臣照丹青。
把酒看花倚翠微,流莺声彻柳依依。座间云过青留榻,石上苔生紫湿衣。
聚久肯忘怀落月,兴长犹自怨斜晖。老僧忽起钟声入,远至松林送客归。
一辞北阙共飞扬,南望成均路渺茫。冲雨昔怜车马湿,燃藜今喜斗山光。
芙蓉烂漫秋江色,客子氤氲故国觞。此夕因君频睇目,粤云吴树两苍苍。
秋风飒飒动京华,犹带吴江万里槎。剪烛共谈燕市事,解貂同醉秣陵花。
梅开庾岭初含雪,雁入鼍阳晚带霞。莫讶分襟横涕泪,依刘王粲忽思家。
千年俎豆逢丁日,万国冠裳戒沐时。月白衣明心皎皎,风高气肃意夔夔。
太牢曾识汉庭礼,玉帛深思昭代仪。总为菁莪情转切,微才何以答君师。
步入飞来兴不稀,洞灵仙侣此中归。犀沉锁没川仍媚,猿去环空石自辉。
帝子春深书寂寂,祠臣碑堕草菲菲。细思万象俱尘劫,那似淩空一锡飞。
挈友飞觞上石坛,诸峰晴霁客怀宽。青松涛入笙歌蔼,白雁鸢连稚语欢。
雨气欲从九月黯,菊花先插万人看。醉扶落帽还穿屐,莫问参军与谢安。
展历看除日,终年损道心。戴难带雪访,杜鲜惊人吟。
两度叨知篆,三季未买琴。白头犹逐逐,已觉错弥深。