疏钟惊晓梦,底事颇关心。愁见鸦鸣树,怕闻杵击砧。
临池常冻冷,镊鬓久霜侵。何日鳌山里,眠云抱膝吟。
百年胜地隐鼍㟲,谁创禅扉坐涅槃。花尽空飞慈雨湿,石阶林立法云团。
尼珠吐月千山炯,仙梵随风万壑寒。一叩玄关尘梦醒,将心何处更求安。
一池澄霁楼台炯,两槛斜翻星斗寒。媚客青山当户入,冲琴流水倚阑看。
雕粱绣柱围图史,玉树琅玕引凤鸾。奕世通家余忝附,往来宁惜马蹄繁。
拄杖虚誇步月桥,菊松三径足逍遥。一尊不浅南楼兴,十里欣看北斗标。
紫气关门仍未散,玄谈石室敢相邀。秋风正好鲙鲈日,况有新诗解寂寥。
栽荷种竹漫临风,敢道池亭习氏同。直以蓬心耽僻外,故开茅屋傍山中。
一林萝薜天阴落,万壑烟光日驭东。同调季伦多逸趣,可无飞锡共谈空。
人间白雪一箴来,天上素秋九月开。短发不须妨落帽,高歌先拟独登台。
中原桃李经题品,故国黄花赖取裁。此日知烦太史占,五云奎壁映山隈。
西郭峰高俨画图,青莲石壁倚虚无。龙归云锦泉中出,雨过风涛树杪呼。
九节昔曾餐紫洞,八公今复对芳湖。振衣更挹天浆去,恐触烟霞片片孤。
相思高壑贮烟霞,几度登临忆大家。选石久悬云外榻,缄书还报洞中花。
山阴有兴宁因雪,谷口无忘请泛槎。一瞬百年须强醉,挥戈谁为返金鸦。
一辞燕赵返故乡,匹马萧萧奔夕阳。新冢偶怜涕泪合,故人遥隔海天长。
东来鱼雁双开瞑,西望松楸几断肠。登眺有期禄不逮,满山猿鹤助悲伤。
丹凤翔飞久未远,因思好鸟出尘寰。文多绣错烟霞合,影静园林燕雀閒。
饮啄自能追桁桁,飞鸣聊且效关关。知君鹦鹉能裁赋,对此长吟兴不悭。