人间磁盘,算成窑尤巧。似玉晶莹色愈好。况名齐定汝,别样嘉隆,渲染就、一幅锦鸡花草。
双行留细款,斟酌春醪。携向芳筵尽倾倒。记得小红楼、兰月窥时,三两盏、添人诗料。
剩此际、摩挲爱弥深,早万缕愁痕,为伊都扫。
双燕穿帘,浑不解、倚楼人独。才瞥眼、春光已尽,满目新绿。
旧梦竟随流水去,遗书苦唤娇儿读。叹辛勤、窗底母兼师,愁盈掬。
思往事,眉常簇。怜别绪,情犹续。愿相期一笑,同登仙箓。
识字由来忧患始,有才偏使年华促。剩中心、抱恨最难平,抛棋局。
短檠孤影。密雨敲窗冷。不奈频惊乡梦醒。况是愁中闲听。
铜壶漏水迢迢。凄凉最是今宵。断送离人憔悴,几声滴上芭蕉。
不奈泬寥天,又遇黄昏雨。冷冷清清滴到明,蛩语人无语。
旧恨并新愁,此际纷然起。断送华年白发新,只在秋声里。
一天风雨过重九。东篱更谁携酒。独客最销魂,正而今时候。
登高愁望眼,怕遥见、燕山孤岫。采得红萸,懒题新句,故园回首。
哀雁两三声,凄凉意,那得双眉解皱。莫漫捲珠帘,有黄花共瘦。
人生如寄耳,犹令节、几番空负。真无奈,旧日心情,付药铛茶臼。
淡月窥林夜色清。才报初更。又报深更。玉箫谁弄断肠声。
怕是愁听。偏是愁听。
静剪兰灯梦不成。半为离情。半为伤情。旧时别路短长亭。
泪尽三生。误尽三生。
按拍倚新声。字字轻清。春寒春困几多情。付与双鬟花外唱,一样娉婷。
名已著瑶京。未破愁城。章台柳色怕凋零。红粉青衫今古恨,误了聪明。
灯花红穗,早双鱼喜报,新添犹子。此际闲愁都扫尽,笑对浣花笺纸。
兰秀阶前,珠擎掌上,顿慰平生志。筵陈汤饼,为招词客齐至。
却喜聪慧无灾,琼枝渐长,貌更佳于姊。黾勉青箱仔旧业,定许光荣闾里。
旗角悬铃,云端化凤,嘉兆依稀似。真成英物,小名应唤温字。
今古娥眉,推第一、荣扬节孝。仓皇处、难痊夫病,还愁姑老。
玉笛正吹连理曲,瑶琴忽转伤心调。剩呱呱、七日试哀啼,遗孤貌。
奁镜冷,离鸾杳。妆阁掩,钗分早。算几番摒挡,邻逋才了。
识代陔兰谋色养,教传灰荻邀旌表。抱冰心、常共月争光,千秋皎。
五年离索情无那。喜重向、尊前团坐。春韶如水休轻过。新句联吟同和。
思往事、兰因絮果。空误了、名缰利锁。谈深银烛红花堕。窗外雨疏风大。