竹风凉,梅雨霁。淡月当楼,楼上人孤倚。顾影伤怀无一语。
打叠排愁,没个排愁地。
惜芳时,怜别绪。燕去巢空,那得留春住。离合如云风散易。
酒洗诗脾,只有销魂句。
灯下闲寻忆。记髫年、便学哦诗,吟情偏适。一自琴调香阁里,题遍花时月夕。
浑未许、光阴轻掷。讵料瑶京人去后,望垂杨、路断重泉隔。
凄绝也,镜鸾只。
事随云散空陈迹。最难禁、百病攒身,千愁交集。搜索枯肠成一字,顿使梦魂欹侧。
纵信手、涂鸦难黑。笔墨清缘犹少福,叹馀生、毕竟成何益。
相对处,药烟碧。
片月撩愁,尖风拨闷,星桥迢递云边。六度今宵,凄凉最是今年。
柔肠寸断浑如醉,剩残灯、孤影窗前。恨绵绵。万种幽情,几叠吟笺。
它生未卜能相见,叹人间离合,那比神仙。静掩针楼,秋虫细语如怜。
此生已冷繁华梦,尚难抛、笔砚清缘。盼遥天。旧日离亭,一抹荒烟。
小院春寒冽。又无端、过了清明,断肠时节。剪纸招魂招不得,路黑关山影灭。
但只有、愁心凝结。五载离情空缱绻,苦而今、踪迹成鸿雪。
歌宛转,复呜咽。
林中杜宇应啼血。看天边、月缺犹圆,几曾长缺。命薄蛾眉千古恨,旧事何堪重说。
化梦里、双飞胡蝶。一霎光阴如露电,愿黄泉、碧落休言别。
生已负,死同穴。
记得去年时候,雁侣联芳翰。此际新秋恨满。早瘦了、吟腰半。
隔树蝉声疏欲断。难忘处、那回别怨。梧院凉生帘不卷。
任流光偷换。
恨正难消,愁来何处。离人怎奈春韶去。乍时相见了无因,霎时不见空题句。
细雨香尘,东风香絮。曲阑倚遍还延伫。这回惜别又经年,双飞燕儿呢喃语。
惜春昼。正睡思萦人,几回倦绣。喜画梁双燕,衔泥尚如旧。
东风不为吹愁去,花片飘红瘦。又新阴、绿到阶除,懒携樽酒。
闲自倚阑久。望云影低垂,波痕微皱。吟舫蜻蜓,偏阻申江口。
何当共说经年别,拍案苏黄手。恐相逢,已过茶香节候。
鸭头波暖碧粼粼,乌篷小,新载香莼。和羹俊、光凝钗股,半点无尘。
凭将姜豉细调匀。浑不数、多少山珍。堪愁处、西风吹老,触忤归人。
续命丝长谁共缬。只有愁千结。草唤忘忧忧未绝。空负了、端阳节。
玉雪娇儿成永别。此恨和谁说。蛙鼓声中疏雨歇。早又见、纤纤月。
正微风穿竹,淡月梳云,如水夜天碧。生怕圆时少,凄凉影、深宵常伴孤客。
五年别恨,料素娥、知也怜惜。凭栏久,漏点铜壶悄,广庭露虚滴。
多少闲愁堆积。便制成丽曲,谁倚琼笛。目极三千里,销魂处、青鸾难递消息。
女牛会阻,待几时、同诉岑寂。看清浅银河,偏亘两情脉脉。