楚楚柔姿,娟娟弱态。曾怜碧玉年还待。开时偏喜近新秋,春风蕙草焉能赛。
伴我愁消,问谁意会。香生一室炎氛解。十分珍重护纱橱,总教纫佩休轻采。
翠叶紫茎花并蒂。交飞蝴蝶栖无计。楚词读罢惹相思,娥皇姊。
女英妹,双坐同行湘泽里。
银塘十里波澄,仙人掌上芙蓉吐。亭亭弄影,粉光交晕,天然幽素。
雨浥珠明。风撩香净,翠盘低舞。料玉娥携艇,夜凉月上,浑难辨,花间路。
自喜芳姿无污。那容它、蝶猜蜂妒。含情隔水,铅华都洗,盈盈不语。
云母屏前,水精帘外,顿消残暑。倩伊谁剪取,生绡一幅,写崔吴谱。
灺莲欲坠红欹侧。桐阴吹下轻碧。疏疏微雨后,似洗出、新秋颜色。
年年触忤吟腰瘦,白苧凉、还自怜惜。夜静人更寂。
早有个、虫儿催织。
虚堂帘捲初闻处,重重绿阴低映。抱叶嘶风,栖枝吸露,高洁天生谁并。
哀吟不定。怕写入琴丝,乱愁交并。最是难忘,晓凉清梦为伊醒。
惊飞还向别树,更声声断续,无奈时听。细雨微晴,斜阳淡抹,喧遍条条槐径。
回栏小凭。把秋意三分,暗中偷领。触忤吟情,几回羞鬓影。
兰蒂香含,荷衣红褪。溪堂一雨炎敲尽。湿萤时堕两三星,寂寥最是黄昏近。
抛却冰纨,调将玉轸。天涯空有平安信。病馀情绪易伤秋,方花小簟眠难稳。
听咿哑、柔波打桨,东风吹放孤艇。笙歌七里山塘路,谁向红楼斜凭。
浑不定。爱鬓影钗光,帘捲交相映。闲情重省。叹磨剑池荒,采莲人去,剩有月华冷。
清游地,偏奈归心愁迸。渡头夕照催暝。此来偷被莺花笑,笑我花时常病。
怜好景。总收拾诗囊,却也饶清兴。前期遥订。怕春色三分,柳丝千缕,飞絮糁香径。
北斗阑干,猜是银河,三更四更。记凉瓜食候,兰期空误,巧针穿处,弦月将生。
里数山塘,贤留竹坞,若个才华展步成。无聊赖、学卢仝茶癖,风味偏清。
画楼十二春晴。算五处、闲扃懒未登。爱宝钗徐整,闲情脉脉,琴弦低拨,幽韵冷冷。
扶下香车,织残襄锦,六一炉萦碧篆轻。于中意,赋词人秦柳,写倚新声。
晓霜初逗。嫩寒微透。爱披离、几枝攒秀。屏护写阴疏,帘卷留香久。
更未许、蝶窥蜂诱。黄昏清昼。酒边茶后。正相看,淡无言,个人同瘦。
丽句被催成,好景休轻负。总记取、暮秋时候。
道远情难已。忆当年、掌珠怜惜,随亲旋里。一霎霜催萱草萎,背里晨昏流涕。
算只有、椿庭堪倚。碎玉盈盈欣渐长,早兰言、花笑娇无比。
吟与绣、总能记。
人生泡电原如寄。最伤心、琼枝吹折,秋风偏厉。渺渺魂游应索母,转得相逢诸弟。
苦地下、偕归无计。待赋桃夭缘忽断,对遗容、倍感凄凉意。
歌至此,泪痕洗。