万里云天枉驾轮,童初馆里避群真。汉宫鸡犬多凡骨,祗许长安道寡人。
莫斩三尸结圣胎,淮南随侍尽仙才。金浆玉髓寻常事,祗恨无缘化石来。
葛陂掷杖化为龙,一入壶中愧老翁。不道壶中天地窄,壶中犹自逊鹅笼。
珠宫玉阙自唐唐,灿烂檐牙斗日光。毕竟黄金多爱好,庄严净土到西方。
纠正头衔植柏坛,骑来青鹿玉为鞍。南游持节炎洲去,未赐清凉一粒丹。
赤彗排空太白停,群仙袖手待真灵。毕箕好恶原无定,坐看牵牛织女星。
似闻媒妁倩天孙,跳脱双双结两鸳。为恐蓬莱风雨恶,星河遥隔定仙婚。
听雨虚堂夜气沈,芭蕉如鼓竹梢琴。纵饶做得千般响,祇是凡夫拟议心。
坐卧荒园近十春,白松苍石绝纤尘。老夫聊借维持力,留待他年爱护人。
牧叟园林迹已陈,此藤托地绛云邻。问年红豆差相仿,应见河东垫角巾。