城里寻常见碧棱,水边朝暮送归僧。数峰云脚垂平地,一径松声彻上层。寒涧不生浮世物,阴崖犹积去年冰。此身有底难抛事,时复携筇信步登。
百虫声里坐,夜色共冥冥。远忆诸峰顶,曾栖此性灵。
月华澄有象,诗思在无形。彻曙都忘寝,虚窗日照经。
久与寒灰合,人中亦觉闲。重城不锁梦,每夜自归山。
雨破冥鸿出,桐枯井月还。唯君道心在,来往寂寥间。
南国多山水,君游兴可知。船中江上景,晚泊早行时。
子美遗魂地,藏真旧墨池。经过几销日,荒草里寻碑。
百发百中□,□□□□年。丹枝如计分,一箭的无偏。
文物兵销国,关河雪霁天。都人看春榜,韩字在谁前。
荆楚腊将残,江湖苍莽间。孤舟载高兴,千里向名山。
雪浪来无定,风帆去是闲。石桥僧问我,应寄岳茶还。
法王遗制付仁王,难得难持劫数长。
努力只须坚守护,三千八万是垣墙。
忆在匡庐日,秋风八月时。松声虎溪寺,塔影雁门师。
步碧葳蕤径,吟香菡萏池。何当旧泉石,归去洗心脾。
塔耸层峰后,碑镌巨石新。不知将一句,分付与何人。
静坐云生衲,空山月照真。后徒游礼者,犹认指迷津。
一水绕孤岛,闲门掩春草。曾无长者辙,枉此问衰老。