别馆月,犁牛冰河金山雪。道州月,霜树子规啼是血。
壮心感此孤剑鸣,沉火在灰殊未灭。
青海风,飞沙射面随惊蓬。洞庭风,危墙欲折身若空。
西驰南走有何事,会须一决百年中。
鸿灾起无朕,有见非前知。蚁入不足恤,柱倾何可追。
良工操斤斧,沉吟方在斯。殚材事朽废,曷若新宏规。
我非好鹅癖,尔乏鸣雁姿。安得免沸鼎,澹然游清池。
见生不忍食,深情固在斯。能自远飞去,无念稻粱为。
退浑儿,退浑儿,朔风长在气何衰。
万群铁马从奴虏,强弱由人莫叹时。
退浑儿,退浑儿,冰消青海草如丝。
明堂天子朝万国,神岛龙驹将与谁。
谁念独坐愁,日暮此南楼。云去舜祠闭,月明潇水流。
猿声何处晓,枫叶满山秋。不分匣中镜,少年看白头。
夜疑关山月,晓似沙场雪。曾使西域来,幽情望超越。
将念浩无际,欲言忘所说。岂是花感人,自怜抱孤节。
文章抛尽爱功名,三十无成白发生。
辜负壮心羞欲死,劳君贵买断肠声。
沉痾矌十旬,还过直城闉。老马犹知路,羸童欲怕人。
久隳三径计,更强百年身。许国将何力,空生衣上尘。