湖水相连月照天,雁声嘹呖搅人眠。
昔年曾到枫桥宿,石岸傍边系小船。
占断淮南势,西风入鬓毛。
一江流不尽,多景最为高。
斜日迷烟树,孤帆送客舠。
兴怀人物少,今古等秋毫。
西风萧瑟入船窗,送客离愁酒满缸。
要记此时分袂处,暮烟细雨过松江。
西风吹吹袭树木的声音从船的窗口传来,满满的酒浇不尽送别亲人后的思愁。
记得这分手的时候,傍晚的烟雾如细雨纷纷从松江面飘过。
车马滔滔厌软红,湖边秋意属西风。
木犀初放荷花老,买个船儿学钓翁。
步入侵云岭,亭高路恰平。
池边幽树占,水底细沙明。
无友诗难咏,逢僧话转清。
此中真胜地,林寂鸟无声。
回首得两年,曾入灵隐去。
一路看不足,衣沾松上露。
白云来相迎,涧泉飞瀑素。
此景天下无,远胜庐山路。
大道本无体,何在文字间。
昴从先天画,诗自圣人删。
流风传益远,后作莫可攀。
推敲谁氏子,一字不可闲。
芦花荷叶晚秋天,雁影横斜远水连。
频唤买鱼人不譍,偷忙撑入怕官船。
青浦相逢恰二年,今宵再会亦前缘。
诗囊和月横挑去,稳泛枫桥夜半船。
东作农家处处忙,金珠非是疗饥方。
京华只识笙歌乐,岂识男耕与女桑。