太湖何潋滟,岁晏亦自好。长风西南吹,天水共皓皓。
遥峰七十二,恍恍红云岛。洞天在空濛,流水隔烦恼。
昔有绿毛翁,于此采玄草。至今白石床,风云为持保。
闻兹生古心,携舻事幽讨。良朋既同调,远客亦倾倒。
鼓桡乘鼋鼍,凌波撷蘋藻。汎汎景将入,默默意未了。
方壶不可问,沧海恨无早。归循去时路,木尽乾坤老。
湖上兴不极,复治东山具。执策入治平,繁霜湿衣屦。
山僧不好客,高卧阖庭户。清商动木末,静听不知处。
遥看上方胜,子夜发襟素。情长事乃违,咫尺不得据。
月落空归来,寒猿挂深树。
近夫吾益友,失汝自吴江。末世英雄短,平生涕泪双。
参乎真悟道,回也未为邦。不见牛刀试,青田俗尽庞。
送君南向婺星源,三十二峰云色连。苍龙白鹤时来往,羽盖银幢下九天。
衡山开汉沔,高者祝融峰。羡尔为官地,看云长道容。
斋居梦波浪,冬日见鱼龙。定有冥栖客,巢君紫盖松。
吾皇嗣历服,神武古绝伦。拔剑下大荒,裔夷率来臣。
大食献宝刀,大宛献麒麟。单于独犯顺,戎衣不及晨。
军声动地起,旦日至西秦。分金赐五侯,卫霍不爱身。
万国拜稽首,三祝何谆谆。但令修文德,王度永无愆。
倪侯隐南国,食禄二千钟。谁识神仙骨,长栖富贵丛。
梅花行岭外,雁字过蛮中。何日飞寻女,而将黄鹤同。
邺城魏七子,文藻亦吾师。四牡君今去,风流端在兹。
荒芜铜雀榭,寂寞武安祠。独有韩陵石,黄沙岁岁吹。
窈窈岩壑姿,迢迢契幽赜。缅怀天台胜,遂寄山水癖。
赤城淹岁晏,所恋有三益。壮阴屈微阳,关山雪盈尺。
虽嗟轨路阻,稍喜缁尘息。巾峰入草堂,天葩进瘆
去国星霜变,违时老惫成。荒迷一身在,汨没二毛生。
世短思飞舄,途穷乞步兵。昏尘干气象,沟壑未忘情。