玉川炉畔影沈沈,淡碧萦空杳隔林。蚓窍声微松火暗,凤团香暖竹窗阴。
诗成禅榻风初起,梦破僧房雪未深。老鹤归迟无俗侣,白云一缕在遥岑。
翠结香莎付钓舟,一竿风雨不须愁。苔矶夜泊披寒去,苇岸昏归带湿收。
月冷笼衣眠柁尾,天晴随网晒船头。羊裘莫笑狂奴错,也著烟波万顷秋。
不用端溪割紫云,铸来壮士铁心存。一方自出炉锤巧,百鍊原无斧凿痕。
金气冷涵池水润,土花腥蚀墨烟昏。坚刚千古难磨了,谁为扶桑赋晓暾。
乌纱未解涤尘烦,一网清风两鬓寒。筛影细分云缕滑,棋纹斜界雪丝乾。
不须渔父灯前结,且向诗翁镜里看。头上任渠笼络尽,有时怒发亦冲冠。
仙花和露捣芳尘,驻得宫娥不老春。香晕红潮生玉颊,暖融绛蜡点樱唇。
渭流涨腻人应远,宫井留斑恨愈新。镜倚绿窗娇梦醒,素纤微蘸晚妆匀。
澄光摇碎一庭秋,莹碧玲珑绉浪浮。净练悬风晴未落,明河接地晓难收。
冰痕半捲银钩冷,绣带低垂玉缕柔。纤手怯寒轻揭起,不妨月影上南楼。
飙轮拥骑驾炎精,飞绕人间不夜城。风鬣追星低弄影,霜蹄逐电去无声。
秦军夜溃咸阳火,吴炬宵驰赤壁兵。更忆彫鞍年少梦,章台踏碎月华明。
焰吐兰膏映水晶,澄泓不动一沤轻。天星影落冰壶夜,神汞光凝火镜明。
碧晕浮春丹气湿,红云泛煖玉华清。游鱼不觉三更冷,飞入琉璃井底行。
一炬烧寒照夜长,玉虫飞入白纱囊。冰壶吞月涵秋影,海蚌怀珠吐夜光。
六出自随飞烬落,寸辉不受积阴藏。浑疑冻壑寒崖底,忽见东风转太阳。
万点芙蓉午夜芳,醉看疑是水云乡。兰釭照破西湖梦,火树烧残太液香。
焰暖应愁擎夜雨,烬寒不为倒秋霜。元宵庭院东风晓,零落红衣绕画梁。