楼上金风声渐紧,月中银字韵初调。
促张弦柱吹高管,一曲凉州入泬寥。
每来政事堂中宿,共忆华阳观里时。日暮独归愁米尽,
泥深同出借驴骑。交游今日唯残我,富贵当年更有谁。
彼此相看头雪白,一杯可合重推辞。
口厌含香握厌兰,紫微青琐举头看。忽惊鬓后苍浪发,
未得心中本分官。夜酌满容花色暖,秋吟切骨玉声寒。
承明长短君应入,莫忆家江七里滩。
解印出公府,斗薮尘土衣。百吏放尔散,双鹤随我归。
归来履道宅,下马入柴扉。马嘶返旧枥,鹤舞还故池。
鸡犬何忻忻,邻里亦依依。年颜老去日,生计胜前时。
有帛御冬寒,有谷防岁饥。饱于东方朔,乐于荣启期。
人生且如此,此外吾不知。
润气凝柱础,繁声注瓦沟。暗留窗不晓,凉引簟先秋。
叶湿蚕应病,泥稀燕亦愁。仍闻放朝夜,误出到街头。
展开阅读全文
城中看花客,旦暮走营营。素华人不顾,亦占牡丹名。
闭在深寺中,车马无来声。唯有钱学士,尽日绕丛行。
怜此皓然质,无人自芳馨。众嫌我独赏,移植在中庭。
留景夜不暝,迎光曙先明。对之心亦静,虚白相向生。
唐昌玉蕊花,攀玩众所争。折来比颜色,一种如瑶琼。
彼因稀见贵,此以多为轻。始知无正色,爱恶随人情。
岂惟花独尔,理与人事并。君看入时者,紫艳与红英。
时暑不出门,亦无宾客至。静室深下帘,小庭新扫地。
褰裳复岸帻,闲傲得自恣。朝景枕簟清,乘凉一觉睡。
午餐何所有,鱼肉一两味。夏服亦无多,蕉纱三五事。
资身既给足,长物徒烦费。若比箪瓢人,吾今太富贵。
仁风膏雨去随轮,胜境欢游到逐身。水驿路穿儿店月,
花船棹入女湖春。宣城独咏窗中岫,柳恽单题汀上蘋.
何似姑苏诗太守,吟诗相继有三人。
过夏衣香润,迎秋簟色鲜。斜支花石枕,卧咏蕊珠篇。
泥泞非游日,阴沉好睡天。能来同宿否,听雨对床眠。
忆昨征还日,三人归路同。此生都是梦,前事旋成空。
杓直泉埋玉,虞平烛过风。唯残乐天在,头白向江东。