南国虽多热,秋来亦不迟。湖光朝霁后,竹气晚凉时。
楼阁宜佳客,江山入好诗。清风水蘋叶,白露木兰枝。
欲作云泉计,须营伏腊资。匡庐一步地,官满更何之。
一丛千朵压阑干,翦碎红绡却作团。风袅舞腰香不尽,
露销妆脸泪新干。蔷薇带刺攀应懒,菡萏生泥玩亦难。
争及此花檐户下,任人采弄尽人看。
展开阅读全文
奇果标南土,芳林对北堂。素华春漠漠,丹实夏煌煌。
叶捧低垂户,枝擎重压墙。始因风弄色,渐与日争光。
夕讶条悬火,朝惊树点妆。深于红踯躅,大校白槟榔。
星缀连心朵,珠排耀眼房。紫罗裁衬壳,白玉裹填瓤。
早岁曾闻说,今朝始摘尝。嚼疑天上味,嗅异世间香。
润胜莲生水,鲜逾橘得霜。燕支掌中颗,甘露舌头浆。
物少尤珍重,天高苦渺茫。已教生暑月,又使阻遐方。
粹液灵难驻,妍姿嫩易伤。近南光景热,向北道途长。
不得充王赋,无由寄帝乡。唯君堪掷赠,面白似潘郎。
空门有路不知处,头白齿黄犹念经。
何年饮着声闻酒,迄至如今醉未醒。
窗白星汉曙,窗暖灯火馀。坐卷朱里幕,看封紫泥书。
窅窅钟漏尽,曈曈霞景初。楼台红照曜,松竹青扶疏。
君爱此时好,回头特谓余。不知上清界,晓景复何如。
但要前尘减,无妨外相同。虽过酒肆上,不离道场中。
弦管声非实,花钿色是空。何人知此义,唯有净名翁。
悲君老别我沾巾,七十无家万里身。
愁见舟行风又起,白头浪里白头人。
少年信美何曾久,春日虽迟不再中。
欢笑胜愁歌胜哭,请君莫道等头空。
北园东风起,杂花次第开。心知须臾落,一日三四来。
花下岂无酒,欲酌复迟回。所思眇千里,谁劝我一杯。
展开阅读全文
庐宫山下州,湓浦沙边宅。宅北倚高冈,迢迢数千尺。
上有青青竹,竹间多白石。茅亭居上头,豁达门四辟。
前楹卷帘箔,北牖施床席。江风万里来,吹我凉淅淅。
日高公府归,巾笏随手掷。脱衣恣搔首,坐卧任所适。
时倾一杯酒,旷望湖天夕。口咏独酌谣,目送归飞翮。
惭无出尘操,未免折腰役。偶获此闲居,谬似高人迹。