朝从思益峰游后,晚到楞伽寺歇时。照水姿容虽已老,
上山筋力未全衰。行逢禅客多相问,坐倚渔舟一自思,
犹去悬车十五载,休官非早亦非迟。
箕颍人穷独,蓬壶路阻难。何如兼吏隐,复得事跻攀。
岩树罗阶下,江云贮栋间。似移天目石,疑入武丘山。
清景徒堪赏,皇恩肯放闲。遥知兴未足,即被诏徵还。
池上有鹤,介然不群,乌、鸢、鸡、
鹅,次第嘲噪,诸禽似有所诮,鹤亦时复一鸣。
予非冶长,不通其意,因戏与赠答,以意斟酌之,
聊亦自取笑耳。
七月行已半,早凉天气清。清晨起巾栉,徐步出柴荆。
露杖筇竹冷,风襟越蕉轻。闲携弟侄辈,同上秋原行。
新枣未全赤,晚瓜有馀馨。依依田家叟,设此相逢迎。
自我到此村,往来白发生。村中相识久,老幼皆有情。
留连向暮归,树树风蝉声。是时新雨足,禾黍夹道青。
见此令人饱,何必待西成。
帝子吹箫逐凤皇,空留仙洞号华阳。落花何处堪惆怅,头白宫人埽影堂。
何处堪避暑,林间背日楼。何处好追凉,池上随风舟。
日高饥始食,食竟饱还游。游罢睡一觉,觉来茶一瓯。
眼明见青山,耳醒闻碧流。脱袜闲濯足,解巾快搔头。
如此来几时,已过六七秋。从心至百骸,无一不自由。
拙退是其分,荣耀非所求。虽被世间笑,终无身外忧。
此语君莫怪,静思吾亦愁。如何三伏月,杨尹谪虔州。
眼重朝眠足,头轻宿酒醒。阳光满前户,雪水半中庭。
物变随天气,春生逐地形。北檐梅晚白,东岸柳先青。
葱垄抽羊角,松巢堕鹤翎。老来诗更拙,吟罢少人听。
无嗟别青琐,且喜拥朱轮。五十得三品,百千无一人。
须勤念黎庶,莫苦忆交亲。此外无过醉,毗陵何限春。
谁人功画麒麟阁?何客新投魑魅乡?
两处荣枯君莫问,残春更醉两三场。
官稳身应泰,春风信马行。纵忙无苦事,虽病有心情。
厚禄儿孙饱,前驱道路荣。花时八入直,无暇贺元兄。