别时暮雨洛桥岸,到日凉风汾水波。
荀令见君应问我,为言秋草闭门多。
展开阅读全文
喜入山林初息影,厌趋朝市久劳生。早年薄有烟霞志,
岁晚深谙世俗情。已许虎溪云里卧,不争龙尾道前行。
从兹耳界应清净,免见啾啾毁誉声。
长松树下小溪头,班鹿胎巾白布裘。药圃茶园为产业,
野麋林鹤是交游。云生涧户衣裳润,岚隐山厨火烛幽。
最爱一泉新引得,清泠屈曲绕阶流。
日高睡足犹慵起,小阁重衾不怕寒。遗爱寺钟欹枕听,
香炉峰雪拨帘看。匡庐便是逃名地,司马仍为送老官。
心泰身宁是归处,故乡何独在长安。
宦途自此心长别,世事从今口不言。岂止形骸同土木,
兼将寿夭任乾坤。胸中壮气犹须遣,身外浮荣何足论。
还有一条遗恨事,高家门馆未酬恩。
萝襟蕙带竹皮巾,虽到尘中不染尘。每见俗人多惨澹,
惟逢美酒即殷勤。浮云心事谁能会,老鹤风标不可亲。
世说三生如不谬,共疑巢许是前身。
禄俸优饶官不卑,就中闲适是分司。风光暖助游行处,
雨雪寒供饮宴时。肥马轻裘还且有,粗歌薄酒亦相随。
微躬所要今皆得,只是蹉跎得校迟。
前池秋始半,卉物多摧坏。欲暮槿先萎,未霜荷已败。
默然有所感,可以从兹诫。本不种松筠,早凋何足怪。
凿池贮秋水,中有蘋与芰。天旱水暗消,塌然委空地。
有似泛泛者,附离权与贵。一旦恩势移,相随共憔悴。
遍览古今集,都无秋雪诗。阳春先唱后,阴岭未消时。
草讶霜凝重,松疑鹤散迟。清光莫独占,亦对白云司。
淼茫积水非吾土,飘泊浮萍自我身。身外信缘为活计,
眼前随事觅交亲。炉烟岂异终南色,湓草宁殊渭北春。
此地何妨便终老,譬如元是九江人。
正抽碧线绣红罗,忽听黄莺敛翠蛾。
秋思冬愁春恨望,大都不得意时多。
往年君向东都去,曾叹花时君未回。今年况作江陵别,
惆怅花前又独来。只愁离别长如此,不道明年花不开。
有恨头还白,无情菊自黄。一为州司马,三见岁重阳。
剑匣尘埃满,笼禽日月长。身从渔父笑,门任雀罗张。
问疾因留客,听吟偶置觞。叹时论倚伏,怀旧数存亡。
奈老应无计,治愁或有方。无过学王绩,唯以醉为乡。