风清泉冷竹修修,三伏炎天凉似秋。黄犬引迎骑马客,
青衣扶下钓鱼舟。衰容自觉宜闲坐,蹇步谁能更远游。
料得此身终老处,只应林下与滩头。
苦乐心由我,穷通命任他。坐倾张翰酒,行唱接舆歌。
荣盛傍看好,优闲自适多。知君能断事,胜负两如何。
月出鸟栖尽,寂然坐空林。是时心境闲,可以弹素琴。
清泠由木性,恬澹随人心。心积和平气,木应正始音。
响馀群动息,曲罢秋夜深。正声感元化,天地清沉沉。
吾为尔先生,尔为吾弟子。孔门有遗训,复坐吾告尔。
先生馔酒食,弟子服劳止。孝敬不在他,在兹而已矣。
欲我少忧愁,欲我多欢喜。无如酝好酒,酒须多且旨。
旨即宾可留,多即罍不耻。吾更有一言,尔宜听入耳。
人老多忧贫,人病多忧死。我今虽老病,所忧不在此。
忧在半酣时,尊空座客起。
忆昨腊月天,北风三尺雪。年老不禁寒,夜长安可彻。
赖有青毡帐,风前自张设。复此红火炉,雪中相暖热。
如鱼入渊水,似兔藏深穴。婉软蛰鳞苏,温燉冻肌活。
方安阴惨夕,遽变阳和节。无奈时候迁,岂是恩情绝。
毳bD逐日卷,香燎随灰灭。离恨属三春,佳期在十月。
但令此身健,不作多时别。
昔君乌纱帽,赠我白头翁。帽今在顶上,君已归泉中。
物故犹堪用,人亡不可逢。岐山今夜月,坟树正秋风。
常爱辋川寺,竹窗东北廊。一别十馀载,见竹未曾忘。
今春二月初,卜居在新昌。未暇作厩库,且先营一堂。
开窗不糊纸,种竹不依行。意取北檐下,窗与竹相当。
绕屋声淅淅,逼人色苍苍。烟通杳霭气,月透玲珑光。
是时三伏天,天气热如汤。独此竹窗下,朝回解衣裳。
轻纱一幅巾,小簟六尺床。无客尽日静,有风终夜凉。
乃知前古人,言事颇谙详。清风北窗卧,可以傲羲皇。
连枝花样绣罗襦,本拟新年饷小姑。自觉逢春饶怅望,
谁能每日趁功夫。针头不解愁眉结,线缕难穿泪脸珠。
虽凭绣床都不绣,同床绣伴得知无。
莫嫌地窄林亭小,莫厌贫家活计微。
大有高门锁宽宅,主人到老不曾归。
东里素帷犹未彻,南邻丹旐又新悬。
衡门蜗舍自惭愧,收得身来已五年。
世事平分众所知,何尝苦乐不相随。
唯馀耽酒狂歌客,只有乐时无苦时。
虽慵兴犹在,虽老心犹健。昨日山水游,今朝花酒宴。
山榴艳似火,王蕊飘如霰。荣落逐瞬迁,炎凉随刻变。
未收木绵褥,已动蒲葵扇。且喜物与人,年年得相见。