青门走马趁心期,惆怅归来已校迟。应过唐昌玉蕊后,
犹当崇敬牡丹时。暂游还忆崔先辈,欲醉先邀李拾遗。
尚残半月芸香俸,不作归粮作酒赀。
架上非无书,眼慵不能看。匣中亦有琴,手慵不能弹。
腰慵不能带,头慵不能冠。午后恣情寝,午时随事餐。
一餐终日饱,一寝至夜安。饥寒亦闲事,况乃不饥寒。
展开阅读全文
天下无正声,悦耳即为娱。人间无正色,悦目即为姝。
颜色非相远,贫富则有殊。贫为时所弃,富为时所趋。
红楼富家女,金缕绣罗襦。见人不敛手,娇痴二八初。
母兄未开口,已嫁不须臾。绿窗贫家女,寂寞二十馀。
荆钗不直钱,衣上无真珠。几回人欲聘,临日又踟蹰。
主人会良媒,置酒满玉壶。四座且勿饮,听我歌两途。
富家女易嫁,嫁早轻其夫。贫家女难嫁,嫁晚孝于姑。
闻君欲娶妇,娶妇意何如。
生长在荥阳,少小辞乡曲。迢迢四十载,复向荥阳宿。
去时十一二,今年五十六。追思儿戏时,宛然犹在目。
旧居失处所,故里无宗族。岂唯变市朝,兼亦迁陵谷。
独有溱洧水,无情依旧绿。
西日照高树,树头子规鸣。东风吹野水,水畔江蓠生。
尽日看山立,有时寻涧行。兀兀长如此,何许似专城。
寥落野陂畔,独行思有馀。秋荷病叶上,白露大如珠。
忽忆同赏地,曲江东北隅。秋池少游客,唯我与君俱。
啼蛩隐红蓼,瘦马蹋青芜。当时与今日,俱是暮秋初。
节物苦相似,时景亦无馀。唯有人分散,经年不得书。
忽闻扣户醉吟声,不觉停杯倒屣迎。
共放诗狂同酒癖,与君别是一亲情。
承华东署三分务,履道西池七过春。歌酒优游聊卒岁,
园林萧洒可终身。留侯爵秩诚虚贵,疏受生涯未苦贫。
月俸百千官二品,朝廷雇我作闲人。
昼听笙歌夜醉眠,若非月下即花前。
如今老病须知分,不负春来二十年。
汴水流,泗水流。流到瓜洲古渡头,吴山点点愁¤
思悠悠,恨悠悠。恨到归时方始休,月明人倚楼。
深画眉,浅画眉。蝉鬓鬅鬙云满衣,阳台行雨回¤
巫山高,巫山低。暮雨潇潇郎不归,空房独守时。