洛景城西尘土红,伴僧闲坐竹泉东。绿萝潭上不见日,
白石滩边长有风。热恼渐知随念尽,清凉常愿与人同。
每因毒暑悲亲故,多在炎方瘴海中。
绿塘新水平,红槛小舟轻。解缆随风去,开襟信意行。
浅怜清演漾,深爱绿澄泓。白扑柳飞絮,红浮桃落英。
古文科斗出,新叶剪刀生。树集莺朋友,云行雁弟兄。
飞沈皆适性,酣咏自怡情。花助银杯气,松添玉轸声。
鱼跳何事乐,鸥起复谁惊。莫唱沧浪曲,无尘可濯缨。
夜梦上嵩山,独携藜杖出。千岩与万壑,游览皆周毕。
梦中足不病,健似少年日。既悟神返初,依然旧形质。
始知形神内,形病神无疾。形神两是幻,梦寐俱非实。
昼行虽蹇涩,夜步颇安逸。昼夜既平分,其间何得失。
乐天乐天,来与汝言。汝宜拳拳,终身行焉。物有万类,
锢人如锁。事有万感,爇人如火。万类递来,锁汝形骸。
使汝未老,形枯如柴。万感递至,火汝心怀。使汝未死,
心化为灰。乐天乐天,可不大哀,汝胡不惩往而念来。
人生百岁七十稀,设使与汝七十期。汝今年已四十四,
却后二十六年能几时。汝不思二十五六年来事,
疾速倏忽如一寐。往日来日皆瞥然,胡为自苦于其间。
乐天乐天,可不大哀。而今而后,汝宜饥而食,渴而饮;
昼而兴,夜而寝;无浪喜,无妄忧;病则卧,死则休。
此中是汝家,此中是汝乡,汝何舍此而去,自取其遑遑。
遑遑兮欲安往哉,乐天乐天归去来。
南北东西无所羁,挂冠自在胜分司。探花尝酒多先到,
拜表行香尽不知。炮笋烹鱼饱餐后,拥袍枕臂醉眠时。
报君一语君应笑,兼亦无心羡保厘。
暖床斜卧日曛腰,一觉闲眠百病销。
尽日一餐茶两碗,更无所要到明朝。
无妨自是莫相非,清浊高低各有归。
鸾鹤群中彩云里,几时曾见喘鸢飞。
润叶濡枝浃四方,浓云来去势何长。
旷然寰宇清风满,救旱功高暑气凉。
晰晰燎火光,氲氲腊酒香。嗤嗤童稚戏,迢迢岁夜长。
堂上书帐前,长幼合成行。以我年最长,次第来称觞。
七十期渐近,万缘心已忘。不唯少欢乐,兼亦无悲伤。
素屏应居士,青衣侍孟光。夫妻老相对,各坐一绳床。
玉管朱弦莫急催,容听歌送十分杯。
长爱夫怜第二句,请君重唱夕阳开。