良璞含章久,寒泉彻底幽。矩浮光滟滟,方折浪悠悠。
凌乱波纹异,萦回水性柔。似风摇浅濑,疑月落清流。
潜颍应傍达,藏真岂上浮。玉人如不见,沦弃即千秋。
遇客多言爱山水,逢僧尽道厌嚣尘。
玉泉潭畔松间宿,要且经年无一人。
展开阅读全文
龙门苍石壁,浥涧碧潭水。各在一山隅,迢遥几十里。
清镜碧屏风,惜哉信为美。爱而不得见,亦与无相似。
闻君每来去,矻矻事行李。脂辖复裹粮,心力颇劳止。
未如吾舍下,石与泉甚迩。凿凿复溅溅,昼夜流不已。
洛石千万拳,衬波铺锦绮。海珉一两片,激濑含宫徵。
绿宜春濯足,净可朝漱齿。绕砌紫鳞游,拂帘白鸟起。
何言履道叟,便是沧浪子。君若趁归程,请君先到此。
愿以潺湲声,洗君尘土耳。
短屏风掩卧床头,乌帽青毡白氎裘。
卯饮一杯眠一觉,世间何事不悠悠。
诗情书意两殷勤,来自天南瘴海滨。初睹银钩还启齿,
细吟琼什欲沾巾。凤池隔绝三千里,蜗舍沈冥十五春。
唯有新昌故园月,至今分照两乡人。
吾爱栖云上华表,汝多攫肉下田中。
吾音中羽汝声角,琴曲虽同调不同。
心问身云何泰然,严冬暖被日高眠。
放君快活知恩否,不早朝来十一年。
七人五百七十岁,拖紫纡朱垂白须。手里无金莫嗟叹,
尊中有酒且欢娱。诗吟两句神还王,酒饮三杯气尚粗。
嵬峨狂歌教婢拍,婆娑醉舞遣孙扶。天年高过二疏傅,
人数多于四皓图。除却三山五天竺,人间此会更应无。
整顿衣巾拂净床,一瓶秋水一炉香。不论烦恼先须去,
直到菩提亦拟忘。朝谒久停收剑珮,宴游渐罢废壶觞。
世间无用残年处,只合逍遥坐道场。
亦知数出妨将息,不可端居守寂寥。病即药窗眠尽日,
兴来酒席坐通宵。贤人易狎须勤饮,姹女难禁莫慢烧。
张道士输白道士,一杯沆瀣便逍遥。