紫绶白髭须,同年二老夫。论心共牢落,见面且欢娱。
酒好携来否,诗多记得无。应须为春草,五马少踟蹰。
柳枝谩蹋试双袖,桑落初香尝一杯。金屑醅浓吴米酿,
银泥衫稳越娃裁。舞时已觉愁眉展,醉后仍教笑口开。
惭愧故人怜寂寞,三千里外寄欢来。
细故随缘尽,衰形具体微。斗闲僧尚闹,较瘦鹤犹肥。
老遣宽裁袜,寒教厚絮衣。马从衔草展,鸡任啄笼飞。
只要天和在,无令物性违。自馀君莫问,何是复何非。
树根雪尽催花发,池岸冰消放草生。
唯有须霜依旧白,春风于我独无情。
道场斋戒今初毕,酒伴欢娱久不同。
不把一杯来劝我,无情亦得似春风。
同州慵不去,此意复谁知。诚爱俸钱厚,其如身力衰。
可怜病判案,何似醉吟诗。劳逸悬相远,行藏决不疑。
徒烦人劝谏,只合自寻思。白发来无限,青山去有期。
野心惟怕闹,家口莫愁饥。卖却新昌宅,聊充送老资。
展开阅读全文
天上中台正,人间一品高。休明值尧舜,勋业过萧曹。
始擅文三捷,终兼武六韬。动人名赫赫,忧国意忉忉。
荡蔡擒封豕,平齐斩巨鳌。两河收土宇,四海定波涛。
宠重移宫龠,恩新换阃旄。保厘东宅静,守护北门牢。
晋国封疆阔,并州士马豪。胡兵惊赤帜,边雁避乌号。
令下流如水,仁沾泽似膏。路喧歌五袴,军醉感单醪。
将校森貔武,宾僚俨隽髦。客无烦夜柝,吏不犯秋毫。
神在台骀助,魂亡猃狁逃。德星销彗孛,霖雨灭腥臊。
烽戍高临代,关河远控洮。汾云晴漠漠,朔吹冷颾颾.
豹尾交牙戟,虬须捧佩刀。通天白犀带,照地紫麟袍。
羌管吹杨柳,燕姬酌蒲萄。银含凿落盏,金屑琵琶槽。
遥想从军乐,应忘报国劳。紫微留北阙,绿野寄东皋。
忽忆前时会,多惭下客叨。清宵陪宴话,美景从游遨。
花月还同赏,琴诗雅自操。朱弦拂宫徵,洪笔振风骚。
近竹开方丈,依林架桔槔。春池八九曲,画舫两三艘。
径滑苔黏屐,潭深水没篙。绿丝萦岸柳,红粉映楼桃。
为穆先陈醴,招刘共藉糟。舞鬟金翡翠,歌颈玉蛴螬。
盛德终难过,明时岂易遭。公虽慕张范,帝未舍伊皋。
眷恋心方结,踟蹰首已搔。鸾皇上寥廓,燕雀任蓬蒿。
欲献文狂简,徒烦思郁陶。可怜四百字,轻重抵鸿毛。
新酒此时熟,故人何日来。自从金谷别,不见玉山颓。
疏索柳花碗,寂寥荷叶杯。今冬问毡帐,雪里为谁开。
霜鬓莫欺今老矣,一杯莫笑便陶然。陈郎中处为高户,
裴使君前作少年。顾我独狂多自哂,与君同病最相怜。
月终斋满谁开素,须拟奇章置一筵。
西户最荣君好去,左冯虽稳我慵来。
秋风一箸鲈鱼鲙,张翰摇头唤不回。
岸帻静言明月夜,匡床闲卧落花朝。二三月里饶春睡,
七八年来不早朝。浊水清尘难会合,高鹏低鷃各逍遥。
眼看又上青云去,更卜同衾一两宵。