位逾三品日,年过六旬时。不道官班下,其如筋力衰。
犹怜好风景,转重旧亲知。少壮难重得,欢娱且强为。
兴来池上酌,醉出袖中诗。静话开襟久,闲吟放醆迟。
落花无限雪,残鬓几多丝。莫说伤心事,春翁易酒悲。
祸福茫茫不可期,大都早退似先知。当君白首同归日,
是我青山独往时。顾索素琴应不暇,忆牵黄犬定难追。
麒麟作脯龙为醢,何似泥中曳尾龟。
言者不如知者默,此语吾闻于老君。
若道老君是知者,缘何自著五千文。
展开阅读全文
云髻飘萧绿,花颜旖旎红。双眸剪秋水,十指剥春葱。
楚艳为门阀,秦声是女工。甲明银玓瓅,柱触玉玲珑。
猿苦啼嫌月,莺娇语妮风。移愁来手底,送恨入弦中。
赵瑟清相似,胡琴闹不同。慢弹回断雁,急奏转飞蓬。
霜珮锵还委,冰泉咽复通。珠联千拍碎,刀截一声终。
倚丽精神定,矜能意态融。歇时情不断,休去思无穷。
灯下青春夜,尊前白首翁。且听应得在,老耳未多聋。
西窗明且暖,晚坐卷书帷。琴匣拂开后,酒瓶添满时。
角尊白螺醆,玉轸黄金徽。未及弹与酌,相对已依依。
泠泠秋泉韵,贮在龙凤池。油油春云心,一杯可致之。
自古有琴酒,得此味者稀。只因康与籍,及我三心知。
烟景冷苍茫,秋深夜夜霜。为思池上酌,先觉瓮头香。
未暇倾巾漉,还应染指尝。醍醐惭气味,琥珀让晶光。
若许陪歌席,须容散道场。月终斋戒毕,犹及菊花黄。
园杏红萼坼,庭兰紫芽出。不觉春已深,今朝二月一。
去冬病疮痏,将养遵医术。今春入道场,清净依僧律。
尝闻圣贤语,所慎斋与疾。遂使爱酒人,停杯一百日。
明朝二月二,疾平斋复毕。应须挈一壶,寻花觅韦七。
白衣居士紫芝仙,半醉行歌半坐禅。今日维摩兼饮酒,
当时绮季不请钱。等闲池上留宾客,随事灯前有管弦。
但问此身销得否,分司气味不论年。
促席留欢日未曛,远坊归思已纷纷。无妨按辔行乘月,
何必逃杯走似云。银烛忍抛杨柳曲,金鞍潜送石榴裙。
到时常晚归时早,笑乐三分校一分。
展开阅读全文
红粒陆浑稻,白鳞伊水鲂。庖童呼我食,饭热鱼鲜香。
箸箸适我口,匙匙充我肠。八珍与五鼎,无复心思量。
扪腹起盥漱,下阶振衣裳。绕庭行数匝,却上檐下床。
箕踞拥裘坐,半身在日旸.可怜饱暖味,谁肯来同尝。
是岁太和八,兵销时渐康。朝廷重经术,草泽搜贤良。
尧舜求理切,夔龙启沃忙。怀才抱智者,无不走遑遑。
唯此不才叟,顽慵恋洛阳。饱食不出门,闲坐不下堂。
子弟多寂寞,僮仆少精光。衣食虽充给,神意不扬扬。
为尔谋则短,为吾谋甚长。