鬓毛霜一色,光景水争流。易过唯冬日,难销是老愁。
香开绿蚁酒,暖拥褐绫裘。已共崔君约,尊前倒即休。
朱槛低墙上,清流小阁前。雇人栽菡萏,买石造潺湲。
影落江心月,声移谷口泉。闲看卷帘坐,醉听掩窗眠。
路笑淘官水,家愁费料钱。是非君莫问,一对一翛然。
琵琶师在九重城,忽得书来喜且惊。一纸展看非旧谱,
四弦翻出是新声。蕤宾掩抑娇多怨,散水玲珑峭更清。
珠颗泪沾金捍拨,红妆弟子不胜情。
展开阅读全文
今朝览明镜,须鬓尽成丝。行年六十四,安得不衰羸。
亲属惜我老,相顾兴叹咨。而我独微笑,此意何人知。
笑罢仍命酒,掩镜捋白髭。尔辈且安坐,从容听我词。
生若不足恋,老亦何足悲。生若苟可恋,老即生多时。
不老即须夭,不夭即须衰。晚衰胜早夭,此理决不疑。
古人亦有言,浮生七十稀。我今欠六岁,多幸或庶几。
倘得及此限,何羡荣启期。当喜不当叹,更倾酒一卮。
开襟何处好,竹下池边地。馀热体犹烦,早凉风有味。
黄萎槐蕊结,红破莲芳坠。无奈每年秋,先来入衰思。
展开阅读全文
岁暮风动地,夜寒雪连天。老夫何处宿,暖帐温炉前。
两重褐绮衾,一领花茸毡。粥熟呼不起,日高安稳眠。
是时心与身,了无闲事牵。以此度风雪,闲居来六年。
忽思远游客,复想早朝士。蹋冻侵夜行,凌寒未明起。
心为身君父,身为心臣子。不得身自由,皆为心所使。
我心既知足,我身自安止。方寸语形骸,吾应不负尔。
烛泪夜粘桃叶袖,酒痕春污石榴裙。
莫辞辛苦供欢宴,老后思量悔煞君。
破柏作书柜,柜牢柏复坚。收贮谁家集,题云白乐天。
我生业文字,自幼及老年。前后七十卷,小大三千篇。
诚知终散失,未忍遽弃捐。自开自锁闭,置在书帷前。
身是邓伯道,世无王仲宣。只应分付女,留与外孙传。
水南冠盖地,城东桃李园。雪消洛阳堰,春入永通门。
淑景方霭霭,游人稍喧喧。年丰酒浆贱,日晏歌吹繁。
中有老朝客,华发映朱轩。从容三两人,藉草开一尊。
尊前春可惜,身外事勿论。明日期何处,杏花游赵村。
展开阅读全文
秋天高高秋光清,秋风袅袅秋虫鸣。嵩峰馀霞锦绮卷,
伊水细浪鳞甲生。洛阳闲客知无数,少出游山多在城。
商岭老人自追逐,蓬丘逸士相逢迎。南出鼎门十八里,
庄店逦迤桥道平。不寒不热好时节,鞍马稳快衣衫轻。
并辔踟蹰下西岸,扣舷容与绕中汀。开怀旷达无所系,
触目胜绝不可名。荷衰欲黄荇犹绿,鱼乐自跃鸥不惊。
翠藻蔓长孔雀尾,彩船橹急寒雁声。家酝一壶白玉液,
野花数把黄金英。昼游四看西日暮,夜话三及东方明。
暂停杯觞辍吟咏,我有狂言君试听。丈夫一生有二志,
兼济独善难得并。不能救疗生民病,即须先濯尘土缨。
况吾头白眼已暗,终日戚促何所成。不如展眉开口笑,
龙门醉卧香山行。