嬴女偷乘凤去时,洞中潜歇弄琼枝。
不缘啼鸟春饶舌,青琐仙郎可得知。
急景流如箭,凄风利似刀。暝催鸡翅敛,寒束树枝高。
缩水浓和酒,加绵厚絮袍。可怜冬计毕,暖卧醉陶陶。
展开阅读全文
晔晔复煌煌,花中无比方。艳夭宜小院,条短称低廊。
本是山头物,今为砌下芳。千丛相向背,万朵互低昂。
照灼连朱槛,玲珑映粉墙。风来添意态,日出助晶光。
渐绽胭脂萼,犹含琴轸房。离披乱剪彩,斑驳未匀妆。
绛焰灯千炷,红裙妓一行。此时逢国色,何处觅天香。
恐合栽金阙,思将献玉皇。好差青鸟使,封作百花王。
素房含露玉冠鲜,绀叶摇风钿扇圆。本是吴州供进藕,
今为伊水寄生莲。移根到此三千里,结子经今六七年。
不独池中花故旧,兼乘旧日采花船。
竹院新晴夜,松窗未卧时。共琴为老伴,与月有秋期。
玉轸临风久,金波出雾迟。幽音待清景,唯是我心知。
松寂风初定,琴清夜欲阑。偶因群动息,试拨一声看。
寡鹤当徽怨,秋泉应指寒。惭君此倾听,本不为君弹。
后来变化三分贵,同辈凋零太半无。世上争先从尽汝,
人间斗在不如吾。竿头已到应难久,局势虽迟未必输。
不见山苗与林叶,迎春先绿亦先枯。
欲将珠匣青铜镜,换取金尊白玉卮。镜里老来无避处,
尊前愁至有消时。茶能散闷为功浅,萱纵忘忧得力迟。
不似杜康神用速,十分一盏便开眉。
宅院小墙庳,坊门帖榜迟。旧恩惭自薄,前事悔难追。
笼鸟无常主,风花不恋枝。今宵在何处,唯有月明知。