淡红花帔浅檀蛾,睡脸初开似剪波。
坐对珠笼闲理曲,琵琶鹦鹉语相和。
笙歌杯酒正欢娱,忽忆仙郎望帝都。借问连宵直南省,
何如尽日醉西湖。蛾眉别久心知否,鸡舌含多口厌无。
还有些些惆怅事,春来山路见蘼芜。
展开阅读全文
苍然两片石,厥状怪且丑。俗用无所堪,时人嫌不取。
结从胚浑始,得自洞庭口。万古遗水滨,一朝入吾手。
担舁来郡内,洗刷去泥垢。孔黑烟痕深,罅青苔色厚。
老蛟蟠作足,古剑插为首。忽疑天上落,不似人间有。
一可支吾琴,一可贮吾酒。峭绝高数尺,坳泓容一斗。
五弦倚其左,一杯置其右。洼樽酌未空,玉山颓已久。
人皆有所好,物各求其偶。渐恐少年场,不容垂白叟。
回头问双石,能伴老夫否。石虽不能言,许我为三友。
可怜风景浙东西,先数馀杭次会稽。禹庙未胜天竺寺,
钱湖不羡若耶溪。摆尘野鹤春毛暖,拍水沙鸥湿翅低。
更对雪楼君爱否,红栏碧甃点银泥。
雪发随梳落,霜毛绕鬓垂。加添老气味,改变旧容仪。
不肯长如漆,无过总作丝。最憎明镜里,黑白半头时。
炎光昼方炽,暑气宵弥毒。摇扇风甚微,褰裳汗霢霂。
起向月下行,来就潭中浴。平石为浴床,洼石为浴斛。
绡巾薄露顶,草屦轻乘足。清凉咏而归,归上石楼宿。
翠巘公门对,朱轩野径连。只开新户牖,不改旧风烟。
虚室闲生白,高情澹入玄。酒容同座劝,诗借属城传。
自笑沧江畔,遥思绛帐前。亭台随处有,争敢比忘筌。
看舞颜如玉,听诗韵似金。绮罗从许笑,弦管不妨吟。
可惜春风老,无嫌酒醆深。辞花送寒食,并在此时心。
我嗟身老岁方徂,君更官高兴转孤。军门郡阁曾闲否,
禹穴耶溪得到无。酒盏省陪波卷白,骰盘思共彩呼卢。
一泓镜水谁能羡,自有胸中万顷湖。
重重照影看容鬓,不见朱颜见白丝。
失却少年无处觅,泥他湖水欲何为。