蕃草席铺枫叶岸,竹枝歌送菊花杯。
明年尚作南宾守,或可重阳更一来。
花房腻似红莲朵,艳色鲜如紫牡丹。
唯有诗人能解爱,丹青写出与君看。
既悟莲花藏,须遗贝叶书。菩提无处所,文字本空虚。
观指非知月,忘筌是得鱼。闻君登彼岸,舍筏复何如。
齿齐膘足毛头腻,秘阁张郎叱拨驹。洗了颔花翻假锦,
走时蹄汗蹋真珠。青衫乍见曾惊否,红粟难赊得饱无。
丞相寄来应有意,遣君骑去上云衢。
宦途堪笑不胜悲,昨日荣华今日衰。转似秋蓬无定处,
长于春梦几多时。半头白发惭萧相,满面红尘问远师。
应是世间缘未尽,欲抛官去尚迟疑。
三月十四夜,西垣东北廊。碧梧叶重叠,红药树低昂。
月砌漏幽影,风帘飘暗香。禁中无宿客,谁伴紫微郎。
结托白须伴,因依青竹丛。题诗新壁上,过酒小窗中。
深院晚无日,虚檐凉有风。金貂醉看好,回首紫垣东。
明月峡边逢制使,黄茅岸上是忠州。
到城莫说忠州恶,无益虚教杨八愁。
展开阅读全文
沣水店头春尽日,送君上马谪通川。夷陵峡口明月夜,
此处逢君是偶然。一别五年方见面,相携三宿未回船。
坐从日暮唯长叹,语到天明竟未眠。齿发蹉跎将五十,
关河迢递过三千。生涯共寄沧江上,乡国俱抛白日边。
往事渺茫都似梦,旧游流落半归泉。醉悲洒泪春杯里,
吟苦支颐晓烛前。莫问龙钟恶官职,且听清脆好文篇。
别来只是成诗癖,老去何曾更酒颠。各限王程须去住,
重开离宴贵留连。黄牛渡北移征棹,白狗崖东卷别筵。
神女台云闲缭绕,使君滩水急潺湲,风凄暝色愁杨柳,
月吊宵声哭杜鹃。万丈赤幢潭底日,一条白练峡中天。
君还秦地辞炎徼,我向忠州入瘴烟。未死会应相见在,
又知何地复何年。