展开阅读全文
白发知时节,暗与我有期。今朝日阳里,梳落数茎丝。
家人不惯见,悯默为我悲。我云何足怪,此意尔不知。
凡人年三十,外壮中已衰。但思寝食味,已减二十时。
况我今四十,本来形貌羸。书魔昏两眼,酒病沉四肢。
亲爱日零落,在者仍别离。身心久如此,白发生已迟。
由来生老死,三病长相随。除却念无生,人间无药治。
展开阅读全文
山鹧鸪,朝朝暮暮啼复啼,啼时露白风凄凄。
黄茅冈头秋日晚,苦竹岭下寒月低。畬田有粟何不啄,
石楠有枝何不栖。迢迢不缓复不急,楼上舟中声暗入。
梦乡迁客展转卧,抱儿寡妇彷徨立。山鹧鸪,
尔本此乡鸟,生不辞巢不别群,何苦声声啼到晓。
啼到晓,唯能愁北人,南人惯闻如不闻。
池残寥落水,窗下悠扬日。袅袅秋风多,槐花半成实。
下有独立人,年来四十一。
籍甚二十年,今日方款颜。相送嵩洛下,论心杯酒间。
河亚懒出入,府寮多闭关。苍发彼此老,白日寻常闲。
朝从携手出,暮思联骑还。何当挈一榼,同宿龙门山。
扶杖起病初,策马力未任。既懒出门去,亦无客来寻。
以此遂成闲,闲步绕园林。天晓烟景澹,树寒鸟雀深。
一酌池上酒,数声竹间吟。寄言东曹长,当知幽独心。
月出先照山,风生先动水。亦如早蝉声,先入闲人耳。
一闻愁意结,再听乡心起。渭上新蝉声,先听浑相似。
衡门有谁听,日暮槐花里。
秋凉卷朝簟,春暖撤夜衾。虽是无情物,欲别尚沉吟。
况与有情别,别随情浅深。二年欢笑意,一旦东西心。
独留诚可念,同行力不任。前事讵能料,后期谅难寻。
唯有潺湲泪,不惜共沾襟。
风露飒已冷,天色亦黄昏。中庭有槿花,荣落同一晨。
秋开已寂寞,夕陨何纷纷。正怜少颜色,复叹不逡巡。
感此因念彼,怀哉聊一陈。男儿老富贵,女子晚婚姻。
头白始得志,色衰方事人。后时不获已,安得如青春。
含桃实已落,红薇花尚熏。冉冉三月尽,晚莺城上闻。
独持一杯酒,南亭送残春。半酣忽长歌,歌中何所云。
云我五十馀,未是苦老人。刺史二千石,亦不为贱贫。
天下三品官,多老于我身。同年登第者,零落无一分。
亲故半为鬼,僮仆多见孙。念此聊自解,逢酒且欢欣。
日暮舟悄悄,烟生水沈沈。何以延宿客,夜酒与秋琴。
来客道门子,来自嵩高岑。轩轩举云貌,豁豁开清襟。
得意言语断,入玄滋味深。默然相顾哂,心适而忘心。