展开阅读全文
眼下有衣兼有食,心中无喜亦无忧。正如身后有何事,
应向人间无所求。静念道经深闭目,闲迎禅客小低头。
犹残少许云泉兴,一岁龙门数度游。
晴教晒药泥茶灶,闲看科松洗竹林。活计纵贫长净洁,
池亭虽小颇幽深。厨香炊黍调和酒,窗暖安弦拂拭琴。
老去生涯只如此,更无馀事可劳心。
命服虽同黄纸上,官班不共紫垣前。青衫脱早差三日,
白发生迟校九年。曩者定交非势利,老来同病是诗篇。
终身拟作卧云伴,逐月须收烧药钱。五品足为婚嫁主,
绯袍著了好归田。
一瓮香醪新插刍,双鬟小妓薄能讴。管弦渐好新教得,
罗绮虽贫免外求。世上贪忙不觉苦,人间除醉即须愁。
不知此事君知否,君若知时从我游。
清泠玉韵两三章,落箔银钩七八行。心逐报书悬雁足,
梦寻来路绕羊肠。水南地空多明月,山北天寒足早霜。
最恨泼醅新熟酒,迎冬不得共君尝。
小宅里闾接,疏篱鸡犬通。渠分南巷水,窗借北家风。
庾信园殊小,陶潜屋不丰。何劳问宽窄,宽窄在心中。
转枕重安寝,回头一欠伸。纸窗明觉晓,布被暖知春。
莫强疏慵性,须安老大身。鸡鸣一觉睡,不博早朝人。
早世身如风里烛,暮年发似镜中丝。
谁人断得人间事,少夭堪伤老又悲。
赪锦支绿绮,韵同相感深。千年古涧石,八月秋堂琴。
引出山水思,助成金玉音。人间无可比,比我与君心。
十两新绵褐,披行暖似春。一团香絮枕,倚坐稳于人。
婢仆遣他尝药草,儿孙与我拂衣巾。回看左右能无愧,
养活枯残废退身。
右眼昏花左足风,金篦石水用无功。不如回念三乘乐,
便得浮生百病空。无子同居草庵下,有妻偕老道场中。
何烦更请僧为侣,月上新归伴病翁。