双双蝴堞上花枝,两两前身尽可疑。隐几终朝吾丧我,连床昨夜子为谁。
南飞忽傍三秋雁,老去何妨两鬓丝。脱却樊笼便归去,罗浮山顶又蛾眉。
想见归怀尚百忧,何时更得曲江游。十年戎马暗南国,万里烽烟接素秋。
可念此公怀直道,焉知李广未封侯。杖藜叹世者谁子,天入沧浪一钓舟。
拖玉腰金报主身,莫云江汉有垂纶。扁舟不独如张翰,河内尤宜借寇恂。
独使至尊忧社稷,早闻黄阁画麒麟。致君尧舜须公等,归赴朝廷已入秦。
高阁崚层俯建章,况逢佳节又重阳。秋声不入游人耳,紫气浮来满帝乡。
发短更苍堪帽落,客多同调趁花忙。明年此会知何处,遍插茱萸遍举觞。
大隐于今混庙廊,翩翩同舍共亭芳。深林夕照明栖鸟,曲径人疑绕洞房。
恼杀黄花仍五色,簪看绿鬓赛重阳。谁知玉露凋伤后,更向疏篱作意香。
寻花问柳傍湖西,公暇何妨客共携。柳色晴娇骢马道,花香春砌长公堤。
洞穿竹径高低合,人似桃源咫尺迷。自有丹梯生羽翼,不须僧话證菩提。
典衣为沽酒,典地为裁花。小楼新构就,明岁属谁家。
种花莫种奇,卜筑何妨拙。客来归不归,楼上看明月。
楼前湖水平,楼外四山青。楼中经一卷,堪醉不堪醒。
白昼莺声啭,清宵鹤唳过。几番沉醉后,唤醒兴偏多。