正月桃源路,东风雪后时。布帆冲宿雾,桂棹拂流澌。
鸭绿添溪涨,鹅黄上柳枝。壮游秦少府,错赋武陵诗。
山阴老妪初惜扇,得价重来不与书。我怪右军胸次隘,随求随与又何如。
刻画棘端猴,新封万户侯。沈郎惟一拙,甘自老林丘。
日日劳劳历万重,湘东舴艋意偏浓。悠然已过湖南境,一夜潺湲听不穷。
游遍金山寺,都无一句诗。诗中写不尽,只许此心知。
腹怕饥兮身怕寒,空盂老衲每相关。满头霜露听鸡唱,一入空门不得閒。
不舍奸雄却舍身,下愚愚甚甚商辛。佛家多少波罗蜜,不救台城荷荷人。
毳袍红褪著多年,重命针工细补联。却忆当时旧襦裤,慈亲手眼夜灯前。
张子三年游赤县,每望西山情恋恋。故人潘阆忽我过,为说西山景堪羡。
玉泉瀵出山之根,晴雷喧空山若颤。涧流绕我读书庄,落花游鯈相回旋。
傍涧腴田百亩馀,春蔬秋果栽应遍。推窗正视诸佛卢,紫翠丛中金碧绚。
先生有意此移居,可以藏修可游衍。轩冕红尘飞不来,静玩天人穷圣宪。
我闻此语喜无极,便得载书酬夙愿。高弁长裾三四徒,助我蒐罗亲笔研。
试将越砥砺铅刀,漫把吴丝添袜线。故写幽怀入草图,买山无资先立券。
图中三子知为谁,我欲挽之为保见。粉署王郎赞一言,他日来游共清燕。
出还自笑迹非真,虚误平生未了因。松偃双青长在眼,燕调新语解留人。
清香为致蒲樽酒,和气能回草阁春。万里归来惭奉使,漫携诗卷谢交亲。