负痾出京华,息担憩江介。解后玉雪姿,乘陵尘嚣外。
嘉名昔屡闻,良觌今一快。谈谐每欣豫,晨夕数期会。
藉此慰羁孤,胡然倏离背。天书下司臬,海峤备寮寀。
阳乌方赫曦,驿骑促徂迈。去矣君弗留,怀哉我奚赖。
萧然非俗亦非僧,尚被红尘浣姓名。辜负东篱今岁菊,客窗晨树听鸡鸣。
朦胧晓色破初春,一洞桃花树树新。此景世间真个有,只今云作捕鱼人。
家在江南山水村,黄尘陌上两眸昏。偶然此景梦中见,归路迢迢欲断魂。
持钵空归雪满天,地炉几日断炊烟。妻儿不作啼号态,刚信炉灰冷复然。
骁壮云连力气粗,惯看驰突暗中都。如何得此真龙种,消得千金买画图。
芸香楼上汗成珠,起趁清风为扫除。见此西凉甘露乳,泠然齿颊出寒酥。
向来洲上雪漫漫,僵倒诗人一屋寒。洲上雪消人亦徙,画图犹作雪中看。
长江远壑几飙回,雪屋银山巨浪摧。最喜此中澄一镜,微风不动月常来。
畴昔江乡识此君,清风凛凛动霜筠。被谁点染移将去,也受京华半面尘。