急雨连宵井也浑,城居寥落似山村。停披尽看书堆案,绝饮空馀酒满樽。
日有虚皇相伴侣,时逢嘉客细评论。青灯一室长如昼,未觉门前四野昏。
咿轧篮舆从事衫,泥途滑滑石巉巉。急援野莩填沟壑,敢避行难似陇函。
春气顿回萎草木,长林惊见古松杉。一夫弗获真吾愧,谁道鲁山非傅岩。
春风吹醒泉石梦,一锡飞来到日边。世界空花俱幻尔,家山老木故依然。
飘飘去住云归岫,处处圆明月在天。亦欲从师了耕种,县南村外有良田。
亭皋界分与天宽,小小园林望转安。门外图书聊作府,庭前花卉静宜栏。
清怀不遣尘埃到,好句留将久远看。放鹤从教云里去,也应回顾此江干。
回环湖水带溪湾,彷佛瀛洲海岛间。地上云烟接天界,壶中日月照人寰。
百年竹木青春在,一院香风白昼閒。只怕名缰牵引出,双成怅望几时还。
含啸沔阳春,孙曹不敢臣。若无三顾主,何地著斯人。
黄叶黄花竞献新,德星来聚此相亲。云烟暮色楼头眼,风雨秋声客里人。
诗兴悠悠千载事,酒杯盎盎一时春。其期白首各自爱,莫负乾坤七尺身。
墙外浮屠压古城,案头文字浩纵横。不辞霜鬓年华老,又办天朝岁贡英。
秋陇故园迷蝶梦,晓窗客枕厌鸡声。何当孺子亭前去,省想高风浣俗情。
谁是旧时姚魏家,喜从官舍得奇葩。风前月下妖娆态,天上人间富贵花。
化魄他年锁子骨,点唇何处箭头砂?后庭玉树闻歌曲,羞杀陈宫说丽华。
公诗态度霭祥云,绮语天香一样新。楮叶雕锼空费力,杨花轻薄不胜春。
老成此日名园主,俊乂同时上国宾。乐事赏心涵造化,拨根未逊洛中人。