一雁惊飞早。逗孤影、长天小。水遥山杳,北云过尽,南楼又到。
红蓼花明雨洗,楚江岸晓。
黏天沙草。带眠宿、和烟叫。银河低挂,帘前楼角,人儿懊恼。
此后阑干,长倚短凭不少。
池面留春有影,帘前荡月无声。福因祸果未分明。
多少黏茵坠溷。
欲趁残英到地,忽然又睹身轻。世间何事肯消停。
却道此花不定。
戏蝶娟娟不定。碧草梢头弄影。纨扇惹春风,几点惊魂忽迸。
难趁。难趁。飞上海棠花顶。
日炙花须卷。风筛花影乱。燕子闹雕梁。春泥一夜香。
箫声知近远。香闺惊梦短。明日又清明。杨枝插户青。
苔生庭院尘生镜。前宵燕去空梁静。独坐不眠愁夜永。
挑难醒。残灯留也怜俄顷。
屋角数星犹耿耿。罗衣渐怯虚帘冷。明灭晓风吹未定。
无人径。豆棚斜月秋虫影。
雨恼莺闲,烟催蝶醒。逢春怎更恹恹病。萦帘弱絮已无聊,又被晚风吹不定。
瘦却凭栏,慵嫌对镜。梦魂也怕空廊冷。湿云惨惨夜深深,春星逗出梨花影。
不醉如何。金樽满、抬头且劝嫦娥。看今看古,为问可也愁么。
我踏红尘才廿载,已难禁蟋蟀声多。况来宵。一分月缺,多半秋过。
空将流光掷却,但有谁绿鬓,不受消磨。断砧零叶,催送急景如梭。
年年愿携此月,长留照当筵金缕歌。瑶台近,任梦魂飞度,疏星澹河。
怕听向晚西风紧。护银灯、夜久光才定。燕怪帘虚,虫惊砌冷。
空庭露白秋无影。
近来更苦清宵永。又添个、雁儿催□迸。怯凭红阑,慵行香径。
春花不病秋花病。
蝶到花间飞不去。人在花前留不住。春归人去一时同,春也误。
人也误。无数落花拦去路。
昨夜同听帘外雨。梅子青青青几许。留人不住奈春何,行一步。
离一步。怎怪鹧鸪啼得苦。
一带疏杨,飞起三三两两。正人倚、小楼凝望。荒村野店,记初交霜降。
风信紧、杂叶萧萧响。树黑争呼,烟青并飏。离不了、愁人头上。
悲笳落日,为残秋摩荡。谁泼墨、画幅寒垣图样。