桂魄初圆,绮席开时,花灯共辉。正帘栊寒悄,柳条绿浅,池台雨润,草色青回。
叶叶衣香,珊珊佩响,同上高堂捧玉卮。还思想、愿年年今夕,长是如斯。
椿萱递庆齐眉。算我著、莱衣最后随。听红牙拍遍,莺喉宛转,紫箫吹彻,蝶梦惊疑。
锦袖围风,翠屏障晓,莫放城头画鼓催。梅花睡,被歌声唤醒,伴我裴怀。
晚莺唤、道留春住。没个商量,许多飞絮。几日轻寒,淡烟遮断隔江路。
对花无语,怨昨夜、潇潇雨。绿草满汀洲,料此际、春归难阻。
何处。有饧箫宛转,过尽绿杨门户。闲行小立,甚春恨、上侬眉妩。
尽它去、于我何干,便来也、关谁情绪。只一度春归,空费残红无数。
问春来几日。与蝴蝶才相识。风风雨雨太颠狂,梨花强笑桃花泣。
可怜杨柳依依色。也自无人惜。阿谁昨夜横羌笛,愁心散满江南北。
满城箫鼓竞□花。今岁数谁家。续命鬓边绿缕,照人窗下榴花。
蒲觞吊屈,痴儿呆女,尽也由它。谁放潇湘恨水,年年流遍天涯。
晚雨歇。听断续虫鸣,声连堕叶。恰豆棚才作,墙根又相接。
柔肠量尔能多曲,有这些愁说。絮叨叨、惨惨悽悽,悲悲切切。
长夜转幽咽。经千遍浓霜,百回凉月。数尽残更,挨过菊花节。
寒蝉冷蝶都仙去,抵得昆明劫。剩秋心不死,哀吟欲绝。
绝似佳人支病骨。又似寒儒,憔悴鹑衣结。晓怕浓霜眠怕月。
重阳以后伤离别。
芦帘纸阁尘清绝。占断秋光,也算花豪杰。未脱尘根终有劫。
为花懊恼多时节。
露寒烟,通晓日。几遍飘零,渐放山窗白。满地残秋虫唧唧。
扫处和愁,愁处重堆积。
乍萧萧,还摵摵。疑雨疑人,一夜空猜测。已是枝头停不得。
钟断鸦惊,恨煞西风急。
风吹软草纤纤影,绿到桥边。暝放遥天。明灭孤花弄野烟。
只容琴鹤三间屋,恰对青山。老去方闲。乘兴扁舟独往还。
独怜人影悄。罗袂生凉早。竹梢新月明。近黄昏。豆叶摇风乱,蛩絮响。
秋声响。隔个窗儿,怎教人不听。
群芳逞媚韶光里。一花秀影偏无比。草绿不逢人。空山忽见君。
立惊遗世独。独把幽香宿。春澹只如秋。芳心不贮愁。