尽职倾忠世所稀,舍生取义重伦彝。
昭昭名节标青史,万古流芳天下奇。
折槛当年世丈夫,上方谁肯借昆吾。
虽然未克诛奸佞,万古人臣可范模。
明诚道不离,知格无邪伪。
中正着吾心,毋为私欲蔽。
谁掇孤根墙角栽,天然秾艳衬瑶台。岁寒松柏如相问,一点丹红雪里开。
木美牛山斤斧息,烂柯林下度长年。有时岩底问渔者,利害相论理豁然。
名称大孝世之难,袄絮芦花岂耐寒。宁使一身甘冻死,肯教三子受衣单。
坑士焚书已促秦,前途覆辙又因循。范滂一命何须惜,可叹颠危汉室倾。
曹操师模司马昭,镕成成弑济君刀。恢恢天网原无漏,报施何曾差一毫。
春秋大义经中史,司马当年失董狐。昭烈本为炎汉后,何书僣国列于吴。
耻为凡主冀明良,摈出贤才事可伤。若用刘蕡救时策,何须醇酒烂霞觞。