曩时吴畏斋,槃槃极宏毅。今时叶水心,表表负经济。
公游二老间,圣处心独契。人物方眇然,甚矣夫子似。
医国药万金,补衮线五色。谁令落江湖,刺史六百石。
众万沟壑濒,援手公一力。平生富青州,关心岂官职。
书生栖大厦,燕贺愧无从。嵩高乏嘉颂,何以祝我公。
一节贯岁寒,愿似南山松。下有千岁苓,尝许气味同。
开济平生学,忠精一寸心。时危添白发,意远寄清吟。
河洛风埃满,江湖岁月深。眼明天柱壮,
冰壶清对玉衡秋,台府同时尽胜流。南国恩波如海阔,西江和气接天浮。
山川真借两贤重,翰墨仍为八境留。见说九重思魏笏,书帷更欲学君畴。
十二书言天下事,气如蕡直语加遒。谁当心耻四郊垒,子独眉攒万国愁。
刺手拔鲸何倜傥,剧谈扪虱自风流。悠然且作新丰醉,定有人能说马周。
学舞腰支束素纤,回旋似怯晓风严。飘窗淅沥暗投璧,洒研纷披冻着盐。
应有饮羔围暖帐,谁怜饥雀啅寒檐。凭栏独耸诗肩瘦,对立西山玉几尖。
谈天多巧中,名在士夫间。
行遍西江路,来游南岳山。
病侵心绪懒,穷惯面皮顽。
莫说功名事,禄书从卷还。
南来大艑凌空浮,卸帆试略罗浮秋。
胸中无机神仙喜,笔底光怪山灵愁。
山泉夜作糟床滴,风松闪冉青旗色。
招我三啜玻璃觥,峰头飞上八千尺。
星微朋壮海茫茫,蓬莱仙袂遥相望。
铜龙夜吼雾香里,石桥跨空河汉长。
千岩笙籁奏清曲,万树醴露如天浆。
金鸦海底初剧翻,云拥扶桑一枝出。
群仙拍手叹绝奇,坐中相顾属谁笔。
阿翁曾是夹日飞,公孙请赋五色日。
吾敬五子猷,傲俗独爱竹。
行止必与俱,情义均骨肉。
云龙求友心,上下亦相逐。
彼哉绝彝伦,乃戒又下宿。