十日高眠昼起迟,缓寻方药得中医。
不才岂是官无事,多病惟应志未衰。
门巷雪深妨过马,江湖岁晚益多歧。
衣冠论说今如此,旧简残灯亦自疑。
悬崖老树如悬藤,虬枝屈铁相崚嶒。
阴风昼号不作雨,众鸟辟易争奔崩。
寒鸦何来色悲壮,两两枝头屹相向。
仰参寥廓失狐疑,熟视烟云欲狼抗。
有时飞上朝阳殿,许身愿逐雕梁燕。
朝阳老凤噤不鸣,鹤种鹓雏纷斥谴。
君不见江都日暮杨柳花,至今腐草羞啼鸦。
九陛门深障晓芃,暖寒初致感恩辞。
争先敢羡偷狐手,再拜真同赐马骑。
掩耳功高知不世,续貂名在愧乘时。
炎凉几作班姬扇,恋恋谁存赠别诗。
老来无复念专房,净扫蛾眉只素妆。
提瓮未能忘出汲,抱衾空自热中肠。
守宫分在聊随例,团扇恩深岂有常。
一点贞心只如水,不妨人世几炎凉。
北窗幽梦正逡巡,忽听南来邸报频。
鸣马一空还立仗,震雷百里尚惊人。
痴心敢自浑忘世,浪迹犹怜未绝尘。
感慨不知图报地,白头羞杀老词臣。
太息青岩老,当年此灌畦。渭车方入卜,周道已兴西。
齧雪终辞汉,封茅不到齐。惟馀文冢在,千古说幽栖。
伏枕经秋得暂还,可堪歧路转间关。无端更历三秋路,不厌频看两浙山。
乡味渐知鲈鲙美,客愁难减鬓毛斑。圣恩旧识深如海,便合从兹谢世艰。
西邻少妇东邻女,夜夜当窗泣机杼。今年养蚕不作丝,去年桑老无新枝。
七十老翁衣悬鹑,皮肉冻死手脚皴。年年唱名给官帛,尺寸从来不上身。
于乎辛苦输官妾之职,墙下有桑妾自植。妾身敢怨当窗织。
江湖姓字十年期,雅韵清怀众所知。念我故非萍水合,对君真重竹林思。
郎官岁久犹为郡,刺史名高不在诗。南去邵陵应咫尺,甘泉春老有新枝。
主情珍重十分深,洒债诗盟许重寻。此日开轩留客意,当年虚席待君心。
看山未拟怀西郭,伐木如闻在远林。最是舞雩风日好,几时归咏听馀音。