又作华严寺里眠,一灯无寐故依然。谁知五度经行客,白发相看四十年。
仓皇衣带诏,辛苦武乡侯。西蜀分王地,中山奋迹秋。
蛟龙曾失势,鱼水故相投。千载英雄泪,还同沛水流。
西郭舟初泊,东方日未明。荒村无犬吠,古寺有钟声。
潮落夜归海,江空秋满城。故乡南望处,渐见白云横。
蓬海分明在眼中,暖云高捧玉芙蓉。春阴欲下清虚殿,朝彩先浮最上峰。
瑶管声中迷去鹤,金根影里护双龙。夜来雨过知多少,试向东郊问老农。
十年回首论交地,万地閒情入望初。阙下每闻乡国事,灯前重简故人书。
红尘满路看羸马,芳草经春想旧庐。出处祗今何处是,欲从南谷问华胥。
台下残碑手重摩,腐儒千载此经过。诸生未识叔孙礼,游子还从父老歌。
日落五陵无旧树,风来泗水有馀波。神骓不逝空成泣,走狗犹存奈尔何。
去年相约及春归,春列淮南尚客衣。一路风光看欲遍,隔江消息报来稀。
渡头芳草惊新梦,竹下清阴想旧扉。先后到家那可问,倚篷终日雁南飞。
一住休言十日馀,几从门下望高车。殷勤岂是爱留客,寥落近来成索居。
莞海秋风人去后,巴山夜雨梦回初。多情见说城南路,杨柳千行绿渐疏。
竹边饭罢酒停斟,漫拥寒炉坐夜深。慷慨共谈当世事,依稀多愧古人心。
孤怀耿耿乾坤窄,短鬓毵毵岁月侵。欲上南山望湖海,不知明日是晴阴。
好景分明画不成,品题今日仆须更。路从险处行来稳,山到深时望却平。
花气暖催春日转,树声寒带朔风鸣。向来奔走偷閒地,始觉官曹分外清。