忽报寒梅陇上枝,马头风色暮春时。青山自信今犹昨,白发休疑我是谁。
门祚光华诸弟在,宦途情绪病妻知。梦魂夜夜南飞雁,莫遣平安误作期。
寂寥风色夜凄凄,寝殿门深接御堤。九陛神灵天陟降,五陵灯火路东西。
星辰影动千官合,松柏声寒万马嘶。奔走小臣今白发,报恩无地独含悽。
北门谁筑此幽都,形胜天门绝代无。四塞山河归一统,万年陵寝壮雄图。
梦惊清跸还驰道,痛忆遗弓在鼎湖。望断六龙新蜕地,九疑何处是苍梧。
往事分明梦里真,路歧辛苦为谁频。雨声彻夜将辞晓,花意逢秋不及春。
白发渐生今日恨,青山无复旧时人。西风莫更还多事,爱送悲歌易水滨。
病来酷爱青山好,老去难争白发催。生怪月当除夕小,多情春与隔年来。
荣华不驻风前蜡,消息空传陇上梅。四十九年真昨梦,壮心刚说未成灰。
几见东风换物华,平章宅里是谁家。自怜天与冰霜骨,不向春争富贵花。
老去有香终不俗,栽时无地且教赊。独伤采掇非今日,秋满南山恨未涯。
李白平生不到处,巨那抵死来相看。龙湫下激喷晴雪,岩雨倒飞生昼寒。
怒声奔海直欲到,清气逼人那可干。恶诗莫问谁堪洗,战马屯兵血未乾。
雁湖高处不胜舟,见说诸天在上头。定有楼台非世界,更无花木亦春秋。
谈空谩忆三生在,飞锡终堪一到休。不识阆丘蓬岛外,几人曾伴赤松游。
十载重来两鬓霜,直庐原是旧斋房。相看敢作忘言地,不寐翻思少日狂。
灯烛影怜生死恨,路歧辛苦梦魂妨。觉来忽报趋朝鼓,又是披衣一日忙。
十里惊沙郭外风,乱云回首是江东。半生分已天教病,一恸谁期此拜公。
泪尽西州人共老,梦深辽海夜难终。祗应万古丰碑在,盛德殊恩总化工。