琼花何意也愁人,且遣当杯酒入唇。万事扬州成旧梦,三生杜牧失前身。
雷塘萤火犹侵夜,官阁寒梅待放春。吟罢新诗转惆怅,二分明月竹西尘。
落日乌江系小船,拔山气势想当年。一间古庙荒烟外,野鼠衔髭上几筵。
邯郸道上起秋声,古木荒祠野潦清。多少往来名利客,满身尘土拜卢生。
别浦幽幽境愈奇,春风篮舆尔何之?小山丛桂清阴下,想见苍茫独立时。
豆棚连曲牖,竹径转虚堂。图史心无著,茶瓜味总长。
观泉嗟面皱,踏阁爱山苍。白袷凭栏处,松风作意凉。
白发渔洋老,风流众所师。好同天下士,去和济南诗。
霄汉县清梦,云山失旧期。沧浪倘相问,道我泛涟漪。
海滨楼阁上清居,碧瓦金茎落照余。幔卷灵风开玉座,鼓喧春社驻云车。
明禋待举甘泉祀,宵火曾窥子政书。倚槛长空数归鸟,楚词哀怨忆三闾。
孤屿排空起,波涛万顷连。蛟龙留窟宅,殿阁自江天。
法鼓闻山县,神鸦送客船。沙头间极目,斜日起苍烟。
岸帻空江上,登临有废亭。槛边看夜市,杯里落春星。
故友浑彫谢,渔歌半杳冥。凄其游子意,明发又扬舲。
地接沧江远,波连曲港深。人烟环近渚,鸡犬散疏林。
水落鱼初出,山高日易阴。只应同钓叟,来往得幽寻。