甚江东、绿波无际,泖湖风物尤美。露葵生处春洲远。
翠叶紫茎铺水。轻摘起,见说道、参差荇菜浑难比。
烟村小市。算只有吴鲜,依稀钗股,好自伴菰米。
秋风动、有客天涯徙倚。采芳曾作归计。当时但为鲈鱼脍,何事怅然如此。
谁鼓枻。常是那、香羹调向芦花里。樽前漫记。与碧涧芹芽,帘泉玉版,潇洒共风味。
西园渐届清商节。疏林一声凄切。叶底潜流,枝头乍送,常向空庭纷聒。
齐姬恨结。正无限伤心,晓风残月。寥落高天,满身凉露响还歇。
故园旧曾听处,柴门闲依杖,清韵飘忽。翻入云深,传来院静,不数哀蛩啼鴂。
悲秋自说。任南陌东城,斜阳明灭。更忆闺中,鬓丝真髣髴。
江湖岁晚。正水落空洲,枫下高岸。设簖平沙败苇,灯光零乱。
轮囷乍向临流得,掩青筐、霎时皆满。谁怜携去,渔庄草舍,清霜一片。
又早是、重阳款宴。叹秋色殊佳,篱金初遍。几处酒人对擘,新橙同荐。
老饕只爱持螯嚼,想眉山、旷怀如见。还从醉后、茶烹石鼎,恍窥双眼。
柳烟如织绵初落,好春尚留南郭。野色分桥,轻阴涨圃,仿佛江乡池阁。
碧桃吐萼。更红药芽新,紫藤苞弱。斜日溪亭,半篙绿水燕低掠。
旧游岁华已远,宾朋仍此地,共倾山酌。扇底眉弯,花间句丽,多少相思依约。
东风轻薄。渐吹得羁人,鬓丝非昨。一曲高歌。醉中天作幕。
横波剪得吴江影。发覆蝤蛴领。文茵走上脸微红。恰听雏莺羞涩哢东风。
轻盈拟倩游丝惹。留住春光也。暖香艳雪绮筵边。好个朦胧烟月断肠天。
望去非花,飘来疑雪,轻狂如许。未作浮萍,已离深树。
此际谁为主。隋堤三月,几回翘首,一片漫天飞舞。
最堪怜、无根无蒂,总被东风弄汝。
踏歌魏女,离情多少,问道春光何处。乍扑空帘,旋黏芳径,好倩莺衔取。
还思往日,鹅黄初染,变态顿分今古。枉垂著、长条踠地,绾伊不住。
乌石峰高穴貙虎,赤狐跳踉黄狨舞。血牙脔炙气益粗,红帕抹首锦缠股。
妖氛一夜连汀漳,盱黎城边波沸汤。太守弓刀夜乘障,不识真卿作何状。
七尺誓与孤城俱,变生肘腋谁周防。呜呼南八真男儿,壮士隐忍欲有为。
不成死耳肯作贼,衔须茹刃甘如饴。玺书褒忠主恩厚,汗青焯焯行不朽。
颜舌段笏今有无,杏山铁汉建昌守。
嵯峨莲花峰,中有莲花洞。扑人蝙蝠飞,沾袂烟岚重。
斜阳倚洞门,清啸山猿共。
荒城亘数里,形势自森布。秋草碧参差,闲云莽回互。
停车陟其巅,披榛得徐步。白日忽西驰,乾坤入薄暮。
行潦接洪流,归人喧野渡。远村蚤稷收,近岸寒鸦聚。
纵览感孤怀,含凄倚独树。往者全盛日,兹城称虎踞。
城中十万家,歌舞不知数。狂寇来纵横,蹂躏失险固。
磷火照郊原,通衢走狐兔。遗镞樵夫拾,废堡山僧住。
回头市井闲,人烟已非故。凄凉二十年,小康犹未赋。
暂此息鼓鼙,遥天看飞鹜。
我游得一奇,维此招提径。纡回十八盘,老柏夹危磴。
霏霏小雨来,萧晨作轻暝。树色杂烟岚,到眼殊幽胜。
衣袂沾古香,伫立发清兴。林隙望山门,天风送孤磬。