恒山何危哉,白云复漫瀰。念彼白云飞,戚戚伤岵屺。
流光不再须,甘瀡为谁旨。累疏叩天阍,洞塞幸伊迩。
不谓许国身,亦慰门闾倚。沉迷起宿痾,春风满步履。
古来孝子心,寒冰跃双鲤。眇绵气感通,或可徵神理。
如兹事幽绝,传闻乏前史。推之民物间,一视而已矣。
愿转此心丹,坐使呻吟止。
溪上谁留紫翠堆,秋风吹送重阳杯。玄霜故染千林碧,天籁时传万壑哀。
日月此辰应有会,江湖浩思渺难裁。明朝幸释方隅甲,萸菊扶衰拟再来。
南山佳气入帘栊,此日登临兴不穷。万里长风开晓雾,五溪寒色浸秋空。
黄花满泛樽中酒,短发还羞鹤背翁。为语山灵应记取,未须江汉问流风。
风云蛇鸟指挥新,犊剑牛刀语入神。杀气成虹翻作雨,溪姿含雾远迷津。
地荒少值桑麻长,路滑还忧风雨频。满眼黄蒿半狐兔,济时真负百年身。
劳歌永夕最堪怜,望月东峰缺复圆。紫盖银鞍千里道,水舂雨汲百家廛。
群山湿雾丹青滴,万木浓阴华叶骈。且共风花散烦郁,驰驱未敢恨流年。
炎荒突兀见春台,皇德昭回气象开。五色光华瞻北斗,一天雷雨动南垓。
乘槎拟借抟风力,破浪还看曝日腮。安得坡仙扛鼎笔,表忠高掞静氛埃。
振衣千仞瞰飞鸢,望极江山思渺然。百粤风烟画一幅,清时日月镜双悬。
天开正朔尊王会,地接金鳌立极年。横海昔贤堪勒柱,高台我辈亦楼船。
若翁文理领南中,朱鸟回光照胆红。世事水流馀故步,名驹汗血更追风。
已凭禹鼎销魑魅,好向龙编树椅桐。瞻代只今多霈泽,百年忠孝莫匆匆。
上将分符兵百万,文才草檄字三千。试看洗剑沧溟水,何似含恩雨露天。
牙纛嵯峨唐节使,缨蕤飘袅汉貂蝉。南中自有衣裳地,剩读周书旅贡篇。
梦里似曾踏翠寒,万山洞壑石林攒。宁知夏冷冬温地,秖在藤梢棘刺閒。
阴火琼膏烹日月,长空箫管待虬鸾。道人不是避秦客,慢忆桃花回首看。