晴意久不果,天容今一新。
如何半轮日,销却许多云。
积雨还休雨,小春真是春。
客心君莫问,山乌亦欣欣。
独径千盘绕水田,初逢官路一欣然。
舞阳渡口新河水,白发重来二十年。
雨前无物撩眼界,雨里道边出奇怪。
数茎枯菌破土膏,即时便与人般高。
撒开圆顶丈来大,一菌可藏人一个。
黑如点漆黄如金,第一不怕骤雨淋。
得雨声如打荷叶,脚如紫玉排粉节。
行人一个掇一枚,无雨即阖有雨开。
与风最巧能向背,忘却头上天倚盖。
此菌破来还可补,只不堪餐不堪煮。
论交何必星霜久,白头得似倾盖友。
长安市上李将军,挽弓旧不论石斗。
只今有子似渠长,清夜读书雪边牖。
云端烽烟半点无,怪来将军不好武。
遗我骊珠三百颗,字字镌鑱未曾苟。
得得且看钱塘潮,莫莫言攀渭城柳。
朝家金印斗样大,情知不上书生肘。
儒冠多误侬饱谙,毛锥焉用君知否。
便应早请终军缨,径须系取单于首。
居延蒲类水如天,吹作春风一杯酒。
归来冠剑上凌烟,剩作功名落人口。
如何收剑许光芒,也趁槐花黄里走。
献璞虽真不救胫,绝弦何如只停手。
人生匹似风中花,荣瘁升沉岂非偶。
与君早赋归去来,名垂万古知何有。
不如耳热歌鸣鸣,醉帽欹倾衣不细。
诗流唱和秋虫鸣,僧房问荅狮子吼。
尽令俗客不妨来,白眼相看勿分剖。
斫尽江边杨柳梢,要教新岁换新条。
老夫也镊霜须鬓,镊却霜根出雪苗。
衰翁岁除夜,对酒思悠然。草白经霜地,云黄欲雪天。
醉依香枕坐,慵傍暖炉眠。洛下闲来久,明朝是十年。
列炬华堂夜不眠,骊驹歌彻最堪怜。浮云未信君门隔,明月偏随客棹悬。
四海正逢多事日,三生犹结并游缘。乘时何限雄飞思,努力加餐玳瑁筵。
遽有嵩山役,恰然逢此春。旌旗拂岫入,车马驻萝新。
坐爱溪花发,行怜寨兽驯。时雷苏万物,君重系累民。
携手入青山,输情凭绿斝。自赧酒肠轻,浩落因友藉。
松岩旧所耽,趁此暮春暇。参差迷岫云,近远纷相迓。
朝雨蓄微泉,石湿未全泻。屐齿滑苔痕,扪萝微可借。
攀扶向石床,指点从僧舍。步驰杂啸歌,清赏谁能罢。
兴言今古殊,仰俯倏焉乍。童冠沂雩中,少长崇山下。
所欣情事如,肯认风光亚。成诗问几人,归咏各无差。
主有未尽欢,余曰未卜夜。浩然千载思,留兹一刻价。
收拾春宵馀,持以返造化。
各有性情,倚立坐行。高深得手,黑白分枰。山川满目,今古纵横。
跃渊鱼在,在阴鹤鸣。马宜芳草,人乐群英。瀛洲胜迹,始唐迄明。
藏身谁子,有貌无名。春风铿尔,意往神迎。