世路萍蓬,人生戎马,到此年华。东风好事,吹我着君家。
未料君仍作客,家乡里、如在天涯。看来是、叶公不好,老子虚夸。
此意莫轻哗。曾记得、北陵雨横风斜。六桥何处,红豆也堪嗟。
乱后居然邂逅,终不算、诖误烟霞。我敢怨、一为迁客,南去长沙。
乌夜啼,朝啼东方白,夜啼林影黑。关河万里天雨霜,月冷夜长眠不得。
乌夜啼,怜尔巢中黄口时。哺腥吞腐羽毛长,母子日日长追随。
一旦离群自成偶,相呼相唤期相守。故雄零落不复知,留得孤雌住衰柳。
柳条萧飒难栖身,梦惊三月杨花春。载飞载止情莫伸,欲去不去愁杀人。
不知挟弹谁家子,暴物伤生苦如此。哀音散入江湖间,老屋破窗灯欲死。
乌夜啼,君岂知。
路人攀折半成荒,何似山中自在芳。可耐西风相料理,为谁消得许清香。
照水飞禽斗影,舞风小径低花。征鸿排尽相思字,音信落谁家。系恨腰围顿减,禁愁酒力难加。楼高日暮休帘卷,芳草满天涯。
萧萧落木江空。月明中。一阵惊寒多少、欲栖鸿。
人不寐,醒还醉,倚孤篷。今夜满楼清景、与谁同。
段段寒沙浅水,萧萧暮雨孤篷。香罗不共征衫远,砧杵客愁中。
别恨慵看杨柳,归期暗数芙蓉。碧梧声到纱窗晓,昨夜几秋风。
不禁枕簟新凉。夜初长。又是惊回好梦、叶敲窗。江南望。江北望。水茫茫。赢得一襟清泪、伴余香。
柳色津头泫绿,桃花渡口啼红。一春又负西湖醉,离恨雨声中。客袂迢迢西塞,馀寒翦翦东风。谁家拂水飞来燕,惆怅小楼东。
几曲微风按柳,生香暖日蒸花。鸳鸯睡足芳塘晚,新绿小窗纱。
尺素难将情绪,嫩罗还试年华。凭高无处寻残梦,春思入琵琶。
日长谁伴中庵。太初岩。静扫闲庭,独自看晴岚。
岚翠滴。云影湿。雨声酣。欲借昌黎老笔,赋终南。