娇朱浅浅透烟光,瘦倚疏檐半出墙。
雅有风情胜桃李,巧含春思避冰霜。
融明醉脸笼轻晕,敛掩仙姿蹙嫩黄。
旦暮风英堕行袂,依微如著袖中香。
野老蜗牛舍,渔翁梭子船。各自不相易,同寄一山川。
倏鱼喜浮阳,往往为饵牵。当其胠泥沙,岂不愿深渊。
人生各有营,阅途纷万千。苟欲宅其身,岂不在圣贤。
世人尚眉睫,小喜快当前。朝菌与蟪蛄,分争大小年。
多谢繁华子,厚意似微怜。凫鹤不相续,贱性靡所迁。
不疑又何卜,中情良谓然。
今岁花开盛,宜栽白玉盆。
只缘秋色淡,无处觅霜痕。
为怜清净出尘中,喜逐仙山午夜风。弄玉去时云暗淡,飞琼下界月朦胧。
冰魂卧骨全真性,绝岛荒郊入化功。铁笛吹残人在否,依然深锁蕊珠宫。
傲骨清标满路开,何年陶令赋《归来》。暗香盈袖风帘卷,自向东篱酹一杯。
月香水影眩锦画,冰魂雪骨酣华春。
神仙狡狯本玩世,处士游侠聊惊人。
怒艴不顾杀气横,忠赤自与晴曦亲。
山林著汝吾未许,绛衣襮鏖缁尘。
圯上求西舍,隆中买北邻。
种花行造化,移竹试经纶。
春雨敲花逐水流,游蜂催课未知休。
生来独冷嫌无雪,别去相逢又隔秋。
紫蒂窠窠凝酒恨,苍苔点点落诗愁。
黄昏未觉师雄梦,塞管一声何处楼。
深红浅白各相宜,淡淡疏林短短篱。自种自培还自赏,不来城市斗芳菲。
林风溪雨弄春阴,古屋凝寒午更深。
烟火萧条人迹断,自笼双袖听新禽。