台下衣冠已化尘,台前颜色尚如新。
林泉合是修行社,岩穴谁非避世人。
好鸟岂知当日事,幽花何似昔时春。
老僧不解论今古,应笑徘徊问隐沦。
雩娄陂水旧风烟,可喜斯民得繼传。
万顷稻粱追汉日,五门疏凿似齐年。
才高欲献营田策,公暇还来泛酒船。
称与淮南夸好事,耕歌渔唱已相连。
白尽余生发,单存不老心。栖栖非学楚,切切为交深。
远梦悲风送,秋怀落木吟。古来聪听者,或别有知音。
碧涧仙人亦爱楼,星溪楼上豁双眸。
吟边兴落千峰外,醉里眉攒万国愁。
传舍官途轻似燕,禅心世事狎於鸥。
诗人将半南唐帝,碧涧云烟六月秋。
祖菊园肥孙菊存,君家菊谱傲兰孙。
天随天问非他族,秋意秋怀自一门。
白送绕篱从谷谷,黄飘流地彼村村。
花应自贺三生遇,亲见渊明无此孙。
孤寂凄凄一径微,处心应与世尘违。朝观松鹤摩天去,暮见岩猿挽树归。
瓶水一炉香满座,锡镮丈室气盈衣。空山僧对知何日,化作苍龙挟雨飞。
桃花门外三月头,有美人兮眇中洲。
泛呼木兰寂无语,举手相招老白鸥。
白鸥见人头上笠,洒洒西江雨痕湿。
足知心事两相忘,翻然飞出青蘋立。
日斜何许一笛愁,西州回首望东州。
春风吹水柳花落,不见鹤归江上楼。
楼前青青草尺许,中有能言两鹦鹉。
声声浑不说他人,祗谓祢衡骂黄祖。
满眼羁愁不可裁,西风楼阁独持杯。一檠短梦寻家去,万瓦新霜逐雁来。
富贵未涯身半老,云山何处首空回。呼儿涤砚酬佳句,试我胸中隐隐雷。
晚醒归舟是早秋,水光云影两悠悠。
西风不管梧桐怨,一叶吹来一叶愁。
夜雨江南梦,春风陌上情。
东皇如有意,移向玉阶生。